Friday, December 25, 2009

Монгол гэх нэр Мегалион (Агуу их) гэдэг грек үгээс үүссэн гэв үү?


Германы Хюрт хотноо олон улсын “Монгол” гэдэг наадам болж, оролцогчид 3 өдөр монголчууд болж хувирдаг

Саяхан манай нэгэн ТВ Ван Даммын тоглосон “The Quest” киног үзүүлэхэд олон уншигч маань толилон болгоосон биз. 1925 онд Түвдэд дэлхийн янз бүрийн бие хамгаалах урлагийн шилдэг төлөөлөгчид цуглаж, хүч чадвараа сориход АНУ-ын тамирчин, кикбоксингийн мастер Дюбуа ялж байгаа тухай гардаг шүү дээ. Гэвч үнэндээ энэ ялалт маргаантай хэвээр үлдсэн. Учир нь дэвжээн дээр түүнийг гарцаагүй л Монголын төлөөлөгч ялж билээ. Өвөрмонголын бөхийн өмсгөлтэй, үлэмж аварга биетэй, догшин ширүүн төрхтэй, барилдаан зодооныг хослуулан хамаг өрсөлдөгчдөө ихэд давамгайлан буулгаж байсан тэр л баатар киноны гол дүр болон хоногшжээ.
Барууныхан бид бүхнийг хамгийн нууцлаг, хамгийн дайчин, хамгийн хүчтэй хүмүүс ч гэж төсөөлдгийн нэгэн жишээ бол Ван Даммын кино юм. Домогт Брюс Ли “Эрт үед грекийн панкратион зодооноос улбаалан, хамгийн хатуу стилийн тулаан болох монгол күн-фү үүссэн юм” гэж бичиж, житкүндогоо заримдаа бүр бараг л тэр хатуу күн-фү хэмээн ярьдаг байжээ. Кёкушинкай каратэгийн эцэг Мацушита Ояма: “Байлдан дагууллынх нь үед гардан тулаанд ялах үндэс болдог байсан монгол бокс кёкушинкайгийнхтай дүйцэхүйц хатуу дайчин чанартай, ялангуяа хөлийн цохилтоор хосгүй, зөвлөлтийн болон исламын олон ард түмнүүдэд дэлгэрсэн” ч гэж бичсэн байдаг. Монголд асар хүчтэй гардан тулааны сургууль эртнээс оршиж ирсэн гэх энэ домгоос үүдээд олон ч файтер өөрсдийгөө Монголтой холбож ярих дуртай байдаг нь аргагүй. Оросын нэр хүндтэй мастер, шаолиний лам Александр Маслов, кэмпо-каратэч Владимир Востоков, нинжагийн “Синоби зютса” сургуулийн дайчин Сергей Трофимов нар бүгдээрээ л Монголд гардан тулааныг эзэмшсэн гэж өгсөн ярилцлагадаа өчсөн жишээтэй. За, энэ ч каратэгийн тухай яриа.
Монгол күн-фү-гээс гадна хөөрхий төгрөгийг маань лав л Зөвлөлтийн зуун ард түмний хөдөлмөрчид мэддэг байсан юмдаг. Литовын эдийн засаг хямарч байхад тэндхийн орос хэлээр гардаг хэвлэлд “Сейчас можно пустить в Литве хоть рубль с тугриком” гэсэн гарчигтай өгүүлэл нийтлэгдсэн. Оросын алдарт шог зохиолч А.Арканов “Угадай мелодию” телетоглолтод оролцон, 780 оноо авахад 780 төгрөгөөр түүнийг шагнасан. Эхний тохиолдолд бол төгрөг бага ханштай ч гэж байгаа юм шиг, дараагийнхад их ханштай ч гээд байгаа юм шиг боловч, бодит байдал дээр бол тэд төгрөгийн тухай ямар ч ойлголтгүй юм. Монголын төгрөгийн тухай зөвлөлтийн мэргэжилтнүүд цөөнгүй анекдот зохиосон болохоор л төгрөг гэдэг нь А.Аркановт яг тохирсон, хамгийн хошин бэлэг нь болсон ажээ.
Дэлхий дээрх валютын анекдот бол тэр үед оросын рубль, индонезийн рүпи, вьетнамын донг гурав байсан атал яагаад тэд монголын “тугрик” гэсэн үгийг сонсоод инээлддэг нь их л эртний учир холбогдолтой юм. Дээр үед Монголд эзлэгдэж байсан Орос, Хятад, Дундад Ази, Кавказын гол төлөв борчууд Монголын эсрэг үзэлдээ хөтлөгдөн, бишгүй олон мунхаг бүдүүлэг үлгэр шог зохион ярилцдаг байсан нь ам дамжин амь бөхтэй оршсоор иржээ.
Монгол гэхээр л муу муухай бүхний цогц мэтээр ойлгочихсон, итгэчихсэн явдаг гадныхан цөөнгүй л байдаг. Өширхсөн эсвэл дээрэнгүй үзлээсээ болоод ийм яриаг дэвэргэдэг, дэмждэг “ухамсартай” хүмүүс ч хангалттай байжээ. Эрдэмтэн Дауны нээсэн, оюуны хомсдолтой, тэнэг мулгуу царайтай төрдөг удамшлын өвчнийг “монголын өвчин”, “монголын тэнэг”, “монголизм” гэхчилэн нэрлэсээр ирснийг саяхнаас л ДЭХБ дауны өвчин гэж тогтохоор боллоо.
Бидэнд тахийг маань “нээж өгсөн”, Монголд халуун элгэн сэтгэлтэй нэгэн гэгдэж сурталчилагддаг байсан Н.Пржевальский гэхэд л монголчуудын тухай, бүр Монголын эмэгтэйчүүдийн тухай ямар муу муухай юм бичиж байлаа даа. Орчин үеийнхэн, жишээ нь Монголын бас нэг “нөхөр”, академич В.Обручев хүртэл зэвсгийн үеийн зэрлэг хүмүүсийг дүрслэхдээ жишээ олдсонгүй мэт “Хотя они не питали такого отвращения к воде, как, например, монголы, которые не мылись никогда...” гэхчилэн бичиж байв. Ер нь В.Обручев монголчуудыг маш их гутаан доромжилдог байжээ. Оросын нэр хүндтэй, буурьтай суурьтай гэгдэх “Аргументы и факты (Үндэслэл, баримт)” сонин дээр Монголын тухай ямар ч ор үндэсгүй агаад туйлын булай бүдүүлгээр зохиож бичсэн зүйл нийтлэгдсэн нь эртний боолчуудын үлгэр шогоос үүдсэн төсөөллийн л үр дүн юм. Мөн үндэслэл, баримт болов оо?
Монголчууд байгальтайгаа хамт бүрэн төгс, ертөнцийн гайхамшиг гэх нь холгүй ч яриа байдаг. Бидний мэдэхгүй, монголын гэж нэрлэгддэг маш их юм Өрнөд ч, Дорнод ч байдаг нь гайхалтай билээ. Бүр Монголын сонин сайхан юмыг тусгайлан нэрлэх “Монголеска” гэх үг ч бий. “Монголеска” гэж сэдэвтэй багт наадам ч болдог аж. Германы Хюрт хотод жил бүр зөвхөн энэ сэдвээр наадам зохион байгуулдаг байх юм. Гурав хоног монгол хүн болж хувирах ёстой тэр хүмүүс биднийг үлгэрийн сайн баатрууд болгон дүрсэлдэг. Ташрамд, германчууд бидэнд сайн байдаг нь тохиолдлын хэрэг бус, анх тэд түүхийн тавцнаа гарч ирж, Ариун Ромын Эзэнт Улсыг өвлөхөд нь чухам Аттила хаан их үүрэг гүйцэтгэсэн юм.
Монгол зоогийн талаар гадаадад бөөн юм болдог нь хөгжилтэй ч гэмээр. Гэтэл Нью-Йоркод олон монгол зоогийн газар байдаг гэж бичжээ. Филиппиний хамгийн алдартай телевизийн нзвтрүүлэг “Монгол барбекю” гэсэн нэртэй. Мах ихтэй хоол хийдэг, тодорхой мөнгө төлөөд, түүнээсээ хамаарахгүйгээр хүссэн хэмжээгээрээ зоог барьж болдог газруудыг “монгол зоогийн” хэмээн нэрийдэх нь түгээмэл.
Монголтой төрөл садан гэдгээрээ их бахархдаг сибирь, ази, тураны олон ард түмэн байдаг. Тэдний хувьд энэ нь, үндэсний нь томоохонд орох бахархал юм.
Зам бүхэн Ром хүрдэг гэгчээр гарал үүсэл бүхэн Монгол руу хөтөлдөг гэхэд болно. Америкийн эрдэмтэд байгалийн түүхийн нээлт ололтоороо дэлхийд гайхуулан байсан тэр үес нэрт эрдэмтэн З.Осборн Монгол бол хуурай газрын амьдрал үүссэн өлгий нутаг юм гэсэн алдарт онолоо дэвшүүлжээ. Монгол хамгийн эртний хуурай газар учир өөрийн үзэл санаанд тэрбээр баттай итгэж байсан бөгөөд эрдмийн хүрээлэнгийнхний халуун дэмжлэгтэйгээр Р.Эндрюсийн палеонтологи, антропологийн экспедицийг Монгол руу томилон явуулж байсан билээ.
Хуурай газрын амьдралын хамгийн эртний үлдэгдэл хараахан Монголоос олдоогүй ч гэсэн онолын магадлал хэвээрээ үлдсэн төдийгүй, харин ч эртний хуурай газар тусмаа элэгдэлд илүү өртсөнөөр, палеонтологийн дурсгал нэн ховор болдгийг нотлон харуулжээ. Тун үнэ цэнэтэй баримт гэвэл Монголд умайтны хамгийн эртний өвөг болох Zalambdestes-ийн үлдэгдэл олдсон явдал юм.
Аливаа биологийн зүйл аварга, эгэл, одой гэсэн гурван хувилбартай байх нь олонтаа. Үүнийг бараг бичигдээгүй хууль гэж болно. Homo sapiens-ийн одой хувилбар халуун орны бүс, ялангуяа жунглид хаа сайгүй л байдаг, Харин газар газрын үлгэр домогт хоногшин үлдсэн аварга хүмүүс хаа байна? Ердөө л харьцангуй саявтархан эгэл хүмүүстэй зэрзгцэн оршиж байсан тэд 2.5-4 метр өндөр биетэй, олон центнер жинтэй үлэмж биетнүүд байх учиртай. Тэгвэл аварга хүн төстний гигантопитек, мегантроп гэсэн хоёр дүрсийн яс чандрууны үлдэгдэл Монголоос олдож байсан юм.
Гадаадынхан монголчуудыг сайн мэддэггүйтэй адил бид ч өөрсдийгөө сайн мэдэхгүй. Эртний хүмүүсээ байг гэхэд дундад зууны монголчуудаа тодорхой төсөөлөхөөр мэдэж байгаа бил үү?
Тэр үеийн сурвалж бичгүүдэд монголчуудыг үлэмж том биетэй, тун олон янзын дүр төрхтэй сүрлэг дайчид байснаар дүрсэлжээ. Урьд цагт дайснуудаа жигшим буг чөтгөр, өчүүхэн өт хорхой болгон дүрсэлдэг уламжлалтай байсан атал монголчуудыг жанжин баатрууд, тэнгэрийн элч нар хэмээн тэмдэглэж үлдээсэн нь туйлын сонин. Түүнээс гадна монголчууд ард түмэн бүрт өөрсөд шиг нь зүс царайтай, бас эсрэг янзтай, ер нь арьстан бүрийн хүмүүс нийлсэн нэгэн үндэстэн шиг харагдсан, төсөөлөгдсөн байна.
Гурван арьстан үүссэн хагалбар нутгийнхан байсан болоод ч тийм дүр төрхтэй байсан аж болзошгүй. Гэхдээ африк, австрали арьстнуудыг энд оролцуулж хэлээгүй юм шүү. Тэдгээр арьстнууд Монголтой холбогдох боломж бага. Харин монгол, америк, европ арьстныг хэлсэн юм. Ташрамд, бидний ухамсарт хзвшсэнчилэн, монгол, европ, негр гэж гурван л арьстан байдаг бус, америк, австрали арьстан гэж бас буй билээ.
Исламынхан Чингис хааныг дүрсэлснийг үзэхүл, мэдэхгүй хүн “ямар нэг султан халиф болов уу” гэмээр зүс царайтай байдаг. Бас Чингис хааныг өндөр том биетэй, шар үс нүдтэй хүн байсан гэж бичиж, европ царайтай дүрсэлсэн нь ч бий. Хэдэн арав, магадгүй хэдэн зуун хувилбарын Чингис хааны хөрөг байгаа нь ойлгомжтой.
Европчуудыг монголчуудын антоним дүр мэт боддогоос болж бид, чухам Монгол нутагт европ арьстан үүссэн гэдэгт огт итгэхгүй биз ээ. Гэтэл үүнд итгэдэг европ арьстан хүмүүс биднээс хичнээн дахин олон юм шүү. Домогт өвөг арийчууд нь Монголоос Төв Ази, Энэтхэг, Баруун Өмнөд Ази, Ойрхи Дорнодоор дамжин Европод ирсэн юм гэж тэд итгэдэг. Тийм ч учраас зарим нь Монгол бол Эдемийн цэцэрлэг бололтой гэсэн таамаг дэвшүүлж байлаа. Монголын баруун мужуудаар балар цагийн европчуудын араг яс, Зүүнгарт чухам эртний европчуудын булш бунхан, Түвдэд орчин үед европ арьстан омог аж төрөн буй нь тохиолдоход тэд чухам юу бодож байсныг таамаглахад түвэггүй юм.
Монголд олдсон антропологийн олдворуудаас үүдэн слав-монгол төрх гэсэн нэр томъёо ч үүсчээ. Зарим орос эрдэмтэд монголчуудын өвөг бол слав төрхтнүүд гэж, зарим нь оросуудын өвөг нь монголчууд ч гэж маргалддаг. Сонирхолтой нь, Ленин болон Гитлерийг цаг үед нь спав-монгол төрхтэй гэж тодорхойлж байжээ.
Монгол эртний европын соёлтой орон байсан гэх нь л холгүй. Саяхан оросын нэг эрдэмтэн “Монгол хэмээгч нэр бол Мегалион буюу Агуу их гэсэн грек үгнээс гаралтай” гэж тайлбарласан байна. Үгүй гэх газаргүй л юм. Мэнгу, Мунгыл, Могол, Моол-цөмөөрөө энэ Мегалионы хувилбар ч байж болно. Ямар ч л байсан тун сайхан тайлбар. Сайхан тусмаа хүлээн зөвшөөрөхөд ойрхон байдаг шүү дээ. Европ бидэнд ийм л хол мөртлөө ойр ажээ. Тийм болохоор европын юманд илүүц арьсны үзэл гаргах нь дэмий юм. Ц.Жамсараногийн алдарт “Хоёр сая унгарын онол” ч хэрэгжих болох юм билүү (Тэрбээр 2 сая унгар хүнийг Монголд суурьшуулбаас зохилтой гэж байв. Унгар нь ч юу юм, хазаруудыг бол болно оо).
Харин монголчууд өөрсдөө ямагт Европ, Өрнө, Өмнөд Америк, Хойд руу, эсвэл бусад чиглэлүүдээр нүүдэллэж, суурьшиж, түүхийнхээ туршид бусад ард түмнүүдийн генетикийн кодыг баяжуулж, сайжруулж явсан бололтой. “Яндаж болшгүй далай шиг яасан баян нутаг вэ?” гэдгийг эрт үед Монголын хүн-эрдэнийн тухайд хэлж болохоор байжээ. Монголын хамаг хийморьтон чадалтан тодорхой үе гэхэд гадагш одож дууссан байсан гэж санагддаг.
Сүүлийн үед “Амьдрал, хүн төрөлхтний өлгий” гэсэн Монголын сайхан алдрыг үгүйсгэх ажлууд хийгдэж байна. Жишээлэхэд өмнөд хөршийнхөн “Хятад- бүхний өлгий” гэж шуугиж байгаа юм. Ялангуяа тэд зүүн-хойд азийнхныг монголоид буюу монгол арьстан гэж нэрлэх нь алдаатай гэж үзэж байна. Зүүн-хойд азийнхан хятадын эртний синантропикоос үүссэн учраас энэ арьстныг синаоид буюу хятад арьстан хэмээн тогтох санал дэвшүүлж байгаа билээ. Угаас хятад төстөн, хятад соёлоор төлөвшсөн япон, солонгос, вьетнамчууд бол үүнд гомдох зүйлгүй. Бид л өөрсдийгөө хятад арьстан, хятад гаралтан гэж хүлээн зөвшөөрөхгүй нь лавтай. Тивийн монголоид бол бид, түргүүд, индианчууд, бусад адил төстнүүд маань, далайн монголоид гэж хятад төстнүүдийг хэлэх агаад, тэдэнд негроид шинж, байгалийн шинж их байдаг.
Нөгөөтэйгүүр, хятадуудыг монгол арьстан гэж нэрлэх нь бас л сонин. Бид хятадуудын өвөг эцэг гэж үү? Тэгснээс хятадууд өөрсдийгөө Монголоос биш, синантропикоосоо гаралтай гэж тооцсон нь дээр.
Хөх толбо мэтийг ярин, хэнтэй ч дотносон байх нь утгагүй. Хүүхэд үрс нь хөх биш толботой төрдөг ард түмэн ч гэж үгүй аж. Хамаагүй хөх толбо яривал хэн нэгэнд нь амархаан уусах аюултай. Сүүлний атавист үлдэгдэл бол хөх толбо юм.
Өнөөдрийн монголчуудтай хамгийн ойр хүмүүс нь индианчууд гэдгийг эрдэмтэд тогтоолоо. Нөгөө “синантроп саднуудтайгаа” бус, алс холын америкоид (ийм арьстан буй гэж бас үздэг) хүмүүстэй ах дүү болдог байна шүү. Өөр хаана ч байдаггүй релятив соёлоороо төдийгүй, нүүр царайгаараа ч монголчууд синантропчуудаас илэрхий ялгагдах онцлогтой байдаг. Тиймээс хэн ч гэсэн “монгол царай”, “хятад царай” гэж ярьдаг, ялгадаг билээ. Ингэхлээр бид америк арьстан, эсвэл америкийн аборигенүүд монгол арьстан болж таарч байна.
Гэхдээ синантропикийн асуудал сүр жавхлан төгс өнгөрсөн түүхэнд маань юуг ч өөрчилж чадахгүй юм. Монголын өндөрлөг балар цагт арьстан үүссэн хагалбар болж байсан бол монголчуудын мандал бадрал дэлхийн түүхийн хагалбар болж байлаа. Аттила, Чингис, Бат, Хубилай, Төмөр, Баабар нарын их хаадын үеийн монголчуудыг харгис түрэмгийлэл бус, ард түмнүүдийн их шилжилтийг хийсэн гэж ярих болжзэ. Эвдэж сүйтгэсэн бус, эвлэрүүлж нэгтгэсэн гэж үзэх болсон. Тиймээс ч Дундад Азид язгууртнууд нь Чингисийн удам, монгол гаралтай гэж өөрсдийгөө өргөмжилж (үнэндээ ч тийм), монголчуудыг бахаддаг байв. Оросууд Домонгольская, Русь, Послемонгольская Русь гэж түүх, соёлоо хувааж харах нь буй. Монголчууд дэлхийн түүхэнд асар их үүрэг гүйцэтгэсэн гэж үздэг учраас ч америкийн эрдэмтэд Чингис хааныг энэ 1000 жилийн хамгийн агуу их хүн гэж тодорхойлжээ.
Саяхан БНСУ-ын Пусан хотын ойролцоо Сүбээдэй жанжны цэргүүдийн хуягт тэрэг олдсоныг шинжээчид сорьж үзэхэд хүчтэй винтовын суманд огт ажрахгүй байжээ Анхны байлдааны хуягт тээвэрлэгч бас л монголчуудын зэвсэглэлд байж. Гэхдээ хичнээн хүчтэй цэрэг зэвсэглэлтэй байвч, монголчууд эвдэн сүйтгэгчид байгаагүй нь, гарамгай дайчид байсантай нь адил онцлон тэмдэглүүштэй юм. Монголчууд өөрсдийн нүүдлийн соёлыг ч, харийн суурин соёлыг ч, өөрсдийн тэнгэр шүтлэгийг ч, бусдын олон шашныг ч хүндэтгэдэг байсан учир олонхид эв нэгдлийг авчирсан энхийг сахиулах миссийнхэн шиг, чөлөөлөгчид  шиг байжээ.
Хубилай хааны Юань гүрэн, Төмөр хааны Самарканд хот, Баабар хааны Их Монголстан улсын шагшин магтагдсан баян тансаг байдал, хөгжил цэцэглэлтэд монголчуудын гүйцэтгэсэн үүрэг их. Суурин соёлд идээшин дасч, цогцлоон үргэлжлүүлэх болсон монголчуудын Хархорум нийслэлийг ч энд дурдууштай. “Монголеска” гэдэг нь монголчуудын суурин соёлоос багагүй хамаатайгаар үлдсэн төсөөлөл юм. Монголчуудын сэргэн мандлын үед шинжлэх ухаан, соёл, аж ахуйн олон ололтыг мөн монголчуудтай холбон үздэг болжээ. Хэрэв арабчууд хөгжлийнхөө оргил хурдыг алдаагүй бол X зуунд сансарт пуужин хөөргөх байсан гэдэгчилэн, Монгол эрчээрээ явсан бол дэлхийн тэргүүн гүрнүүдийн нэг байх байлаа. Тухайн үедээ золтой л Америк тивийг мэдэлдээ авчихаагүй юм. Хубилай хааны элч нар Өмнөд Африкт очиж байсан, өдгөө сөнөсөн аварга эпиорнис хяруулыг үзэж, өдийг нь авчирч байсан гэх мэдээ үлджээ.
Хэдийбээр өнөөдөр бидэнд тийм ийм жилийн 9 алдартан гэснээс өөр гаргууд монгол хүн үгүй санагдавч, хэрэг дээрээ монгол туургатнаас улс төр, урлаг соёл, шинжлэх ухаан, олон салбарт гарамгай хүмүүс төрсөн, төрсөөр байгаа юм. Олонхи нь дэлхийд нэртэй, төчнөөн олон хүнээ нэрлэж чадах үндэстэн тийм ч олон байдаггүй. Тэр утгаараа монголчууд еврейчүүдтэй ч тесөрхөх аж.
Урьдынхтайгаа зүйрлэшгүй эсрэг бүхнийг амсаж тууллаа ч, хамгийн сайхан түүхтэй байснаараа, хамаг бүхний гарал үүслийн төвд байснаараа, хамгийн нууцлаг хэвээр буйгаараа бид, хоосорч сөнөх тавилантай мэт байсан атлаа хоосон цөлийн баянбүрд нь болж тогтнож чадсан еврейчүүд шиг цоо шинэ үндэстэн болон сэргэн мандаж чадах юм шиг бодогддог.
Ер бусын монгол биднийг ер бусын байхыг шаардаж байна.

Ч.Мөнхбаяр

P.S. Энэхүү үгүүллийг 1997 онд бичсэн бөгөөд, саяхан өнөө цагт тохируулан бага сага засвар хийн ахин нийтлүүлсэн.

Монгол дайчдаан хүндэтгэх цогцолбор сүмтэй болцгооё!


Ч.Мөнхбаяр бичиж байна

Энэ оны 8-р сард болсон “Эх орны цэрэг” яруу найргийн наадамд миний бие “зодоглож”, эхний давааг даван, тайзнаа шүлгээ уншсан билээ. Уралдаанд оролцуулсан “Цэрэг сүм болцгооё” шүлэгтээ /үүнийг уншаагүй/ би нэгэн санаачилгаа дэвшүүлсэн юм:

ЦЭРЭГ СҮМ БОЛЦГООЁ!

Хүннү цэргийн сүмдээ мөргөе.
Хүй хорин дөрвөн аймгаа нэгтгэж,
Хүлцэл мянганд баригдсан цагаан хэрмээр хүндэтгүүлж,
Хүн төрөлхтөнд соёлоон өгч, тэнгэрийн ташуурыг илгээсээн.
Хүннү цэрэгт мөргөе.

Сүмбэ цэргийн сүмдээ мөргөе.
Сүмбэр хүч нь Хүннү адил гайхагдан,
Сүндэр Таб, Муюун, Тогоон хөвүүдээ төрүүлсэн нь
Сүн их өмнөд нутгаан чөлөөлсөөн.
Сүмбэ цэрэгт мөргөе.

Нирун цэргийн сүмдээ мөргөе.
Ниргэгч Монгол, Татар хаадынх нь нэр, ардын минь алдар болсон,
Нигүүлсэгч Алун гоогийн нуруунаас төрөөд, монгол бидний нуруу ч болсон,
Нисэх мэт өрнө зүг одсон үрс нь авар нэрээр тавиланг нь цочоосоон.
Нирун цэрэгт мөргөе.

Хитаан цэргийн сүмдээ мөргөе.
Хийморьт найман аймаг нь
Илүү дээдсээрээ гэрэлтсэн,
Хиргис гүрнийг цохиж, ахан дүүсээ зуун зууны дарлалаас аварсан,
Хилэнт, Хар Хитаан хойчис нь, загалмайтан дийлээгүй Сэлжүкийг мөхөөсөөн.
Хитаан цэрэгт мөргөе.

Эзэн Чингисийн цэргийн сүмд мөргөе.
Элэнц дээд тэнгэрийн гэрэлт хөвүүн, наян нэгэн аймгаа нэгтгэсэн,
Эсэргэн дэлхийд амгаланг заяах ариун дайнаараа, монгол энхийг бүтээсэн,
Элгэн монгол угсаатан, монголчууд гэх эрдэнийг гэрэлтүүлсээн.
Эзэн Чингисийн цэрэгт мөргөе.

Эв нэгдлийн цэргийн сүмд мөргөе.
Эрвэлзэх мин дайснуудын хаанаар хонь хариулган номхруулсан,
Эрэмшсэн Манж, Орос, Хасагтай ээлжгүй байлдан цохиж ч байсан,
Эрслэн босч, Чин гүрнийг үгүйртэл тэмцэж явсаан.
Эв нэгдлийн цэрэгт мөргөе.

Тусгаар тогтнолын цэргийн сүмд мөргөе.
Туургат Монгол гэх нэр мартагдан ахуйд, Манж гүрнээс булаан авсан,
Туг түмнээ нэгэн гэр улсад багтаана гээд таван замаар довтолсон,
Тужид харь дээрэмчид үерлэхэд хамаг биеэрээ хааж, хавцал болон урсгасаан.
Тусгаар тогтнолын цэрэгтээ мөргөе.

Дэлхийн дайны цэргийн сүмд мөргөе.
Дэвэрсэн гүрнүүд арсалдан тэмцэлдэж, Халх гол буцлах дөхөхөд,
Дэлбэрсэн зоригоороо дайныг хуйхлан цурамд оруулсан,
Дээвэр нэг дор монгол туургатнаа нэгтгэх гэж, их гүрэнтэй ахин цавчилдсаан.
Дэлхийн дайны цэргүүддээ мөргөе.

Эх Монголын маань эрдэнэ хат болсон тоо томшгүй цэргүүддээ мөргөе.
Эрин түүхийн бадаг бүрийг холбон атгалцсан мөнхийн цэргүүддээ мөргөе.
Эрхэм хүн бүрийн цээжинд оршин цохилох цэрэг сүмдээ мөргөе.
Эгц дээд эгшиг Мөнх Тэнгэрийг дүрслэх мэт, өвч зэвсэгт цэрэг сүм болцгооё!

2009.2.27




Энэхүү шүлгээс санаа минь ойлгогдож байгаа байх.
Миний Монголын дайчин баатруудын ялгуусан их түүх өөр ямар ч ард түмнийхтэй зүйрлэшгүй аугаа, мандан бадармал бөлгөө. Тэд бол Монголын ч дайчид, Мөнх Хөх Тэнгэрийн ч дайчид.
Монгол улс түмэн, эх орныг минь Мөнх Тэнгэр бүтээсэн, ивгээн ирсэн. Бүхий Монгол Дээд Тэнгэр хоёр салшгүй хүйн холбоотой, нэгэн цогц билээ.
Эх орныхоо төлөө амь бие хайргүй тэмцэн эрсэдсэн дайчид ариун гэгээн юм. Учир нь тэд Мөнх Тэнгэрийн төлөө, Тэнгэрийн хүчээр тулалдаж гэгээрсэн.
Тиймээс Монгол дайчны сүм байх ёстой. Ингэж бид Монголоо, Мөнх тэнгэрээ хүндэтгэх үүрэгтэй. Энэ сүмд мөргөсөн хүнд эх орныхоо төлөө тэмцэх ариун эрмэлзэл, хатан зориг, ухаарал сэхээрэл, цог золбоо, хийморь сүлд хурна. Тэрбээр монгол хүний үнэт мөн чанаруудаар цэнэгжинэ. Монгол улс түмэнд минь жинхэнэ монгол хүмүүн л хэрэгтэй, үгүйлэгднэм бус уу.
Энэхүү сүм нь цогцолбор байваас зохино. Хамгийн төв дунд Чингисийн дайчдын сүм сүндэрлэж, Хүннү, Сүмбэ, Нирун, Хитаан, Чингис хааны, Эв нэгдлийн, Тусгаар тогтнолын, Дэлхийн дайны, Өнөөгийн дайчдын сүм тойрон хүрээлэх болно оо. Түүхэн бусад үйл явдлын үед эх орноо хамгаалан тэмцсэн дайчдыг дээрх томоохон түүхийн заагуудад хамруулан багтааж болох юм. Өмнөх үеийг нь Хүннүд, Сүмбэд залгамж улсуудынх нь дайчдыг, Нирун, Хитаанд хойчсыг нь, Чингис хааны сүмд залгамжлагчдыг нь, Манжийн ноёрхол хүртэлхийг Эв нэгдлийн сүмд, Дэлхийн II дайны угтал үйл явдлууд хүртэлхийг Тусгаар тогтнолын сүмд, Дэлхийн II дайнаас өдгөө хүртэлхийг Өнөөгийн дайчдын сүмд хамруулан хүндэтгэж болно.
Уг сүмд гагцхүү эх орныхоо төлөө зэвсэг барин, эсэхүл зэвсгийн өөдөөс шууд сөрөн эрсэдсэн дайчин баатруудыг хамруулан хүндэтгэх юм. Түүнээс бус, аливаа урвагчдыг баатар хэмээн сурталчлах болсон одоогийн галзуурал солиорол, бузар явдлыг гэгээн сүмд хамаатуулж болохгүй.
Монгол хүн бүр дайчин болж, цэрэг сэтгэл зүтгэл, зориг зүрхтэй болох нь, тулгамдсан зайлшгүй шаардлага. Монгол хүн биеэр бус ч гэлээ, насан туршдаа цөм цэрэг дайчин сэтгэлтэй байж л харийнхны атгаг бодлогыг сөрөн зогсоно.
Монгол дайчдын сүм нь жинхэнэ монгол армитай болоход их ач холбогдолтой. Их түүхийн дайчдаа шүтэн биширсэн залуус орос маягийн шоронжсон дэг ёсыг халж, эх оронч, зэвсэг нэгт анд нөхөд, ахан дүүс болсноор, цэргийн насныхан татлагаас зугтах бус, харин тэмүүлэн ирж, бахдалтайгаар албаа хааж, жинхэнэ монголчууд болон хүмүүжиж байх болно.
Дэлхийн жишээнээс дурдъя. Гадаад орнуудад цэргийн том үйл явдал, дайчин баатрууддаа зориулан сүм босгож, шүтэж бишрэх нь маш түгээмэл бөгөөд, зүйтэй ч юм.
Японы Ясүкүни буюу, Энхийн сүм гэж буй. Япон улс, эзэн хааныхаа төлөө амь насаа зориулсан дайчдын сүнсийг хүндэтгэх сүм юм. Японы үндэсний шашин шинто-гийн номлолоор бол, эзэн хаан нь Нарны бурхан Аматэрасу-гийн хүү. Тэгэхлээр эзэн хааны төлөө амиа өргөсөн дайчид бол бурхны цэргүүд, албан ёсны шүтээн болдог.
1869 онд анх Ясүкүни сүм байгуулагдсан. Түүнээс өмнө ч, дайчдын сүмүүд эртнээс Японд байж ирсэн. 1874 онд эзэн хаан нь энэ сүмд мөргөснөөр төрийн статустай болж дээшилсэн. Ясүкүни сүмийн хананд 2 сая 446 мянган гэгээн дайчдын нэрс бичээстэй байдаг. Маш олон дайчны зураг, фото хананд нь буй.
Янз бүрийн гэмт хэрэг үйлдэж цаазлуулах болсон цэргийг, тусгай онгоцоор, шумбах завиар очиж объектийг мөргүүлэн, амиа золиослох камиказэ, кайтэн хэмээх дайчид болгодог байв. Тэднийг ч нүглээ наминчлан гэгээрсэн гэж үзэж, шүтээн болгосон байдаг. Манай урвагч нарыг тэгсэн хойно нь л, урвасан бус, амиа өргөснийг нь хүндэтгэж болох юм даа. Урвасныг нь бол салган үзэж, үүрд мөнхөд жигшүүлэх цогцолбор бас байгуулууштай. Нэг тийм балбаж нүддэг, дэвсэлдэг газар байж болно ш дээ.
Хойд хөршид маань жанжид, ялалтууддаа зориулсан үнэн алдартны олон сүм байдгийг манайхан сайн мэдэх байх. Аллахын төлөө амиа өргөсөн шахид хэмээх дайчдын сүм лалынханд буй гэхчлэн хэлээд байвал урт яриа болно.
Ийм атал дэлхийн хамгийн аугаа дайчдын оронд тэднийгээ хүндэтгэх сүм байдаггүй нь мунхаг хэрэг юм. Энэ сүм Мөнх Тэнгэрийн шүтлэгийн ёс давамгайлсан газар байвал зохистой мэт. Буддын шүтлэгтэй хосолсон синтэз ёстой ч байж болно.
Миний энэхүү саналыг эх оронч зүрх сэтгэлтэй монгол хүн бүр дэмжинэ гэдэгт итгэж байна. Монголын минь эх орончдыг Мөнх Хөх Тэнгэр ивгээн өргөж, дайснуудыг ниргэн булшлах болтугай!
MMIX.XI.XIV
http://moenhbayar.blogspot.com


Өлөн чоно


1
Галт тэрэгний нэгэн хэмийн аятайхан чимээ Ганааг бүүвэйлнэ. Күпэнд нь ааш зан сайтай  улс таарсныг ч хэлэх үү. Александр Васильевич хэмээх эцгийнх нь насны эр:
-Чечений тэр аймшигт хядлага! Хүн хүнээ хайрлахаа байжээ! гээд дэмжлэг хүссэн янзтай Ганаа руу харахад, тэрбээр хориод насны үзэсгэлэнт охиныг нь хулгайн харцаар ширтэж байсан нь баригдав хэмээн бяцхан эвгүйцсэн ч:
-Арай дэндүү. Бүхэл бүтэн парламентийг нэг ч хүн үлдээлгүй хядна гэдэг бол урьд өмнө дэлхийн түүхэнд байгаагүй явдал! гэв. Василыч гуай ч тааламжтайяа толгой дохиод, үргэлжлүүлэн сониноо уншина. Түүний охин Наташа:
-Бидний очих газрын тухай та ярьж өгөөч дээ! Гоё уу? гээд аальгүйхэн толгойгоо гэлжийлгэхэд Ганаа:
-Гоёор барах уу? Гэхдээ эзгүй хээр нь л маш гоё доо. Ширээ шиг тэгш талаар дүүрэн цагаан зээр. Дорнодын талд чинь ямар ч баримжаалах юмгүй болохоор хүн амьтан айгаад очиж нүүдэллэдэггүй юм ш дээ гэв.
-Хөөх, тийм аймаар юм бол юу нь гоё байгаа юм бэ? гээд л Наташка дуу алдахад, бүхий бие нь гайхах мэт. Гансүх хариу хэлсэнгүй. Юу ч хэлэх билээ дээ. Зүгээр л инээмсэглэвэл, бүсгүй ч бас инээмсэглэн харна. Ээ дээ, эгэл жирийн, энхийн амьдрал ямар ч сайхан юм б дээ. Яах гэж хүмүүс, ялангуяа оросууд дандаа дайтаж байлдаж явдаг байна аа?
Охин, ээж аав ийм гурван хүнтэй Ганаа аялан явна. Эх орон нь ойртсоор, хүлээсээр. Энэ поездонд, Монголд өөрийхөө атомын цахилгаан станц, цөмийн хаягдлын булшны газар  барих гэж яваа оросууд дүүрэн. Дуулж хуурдана, архиан ууна, Ганааг очих газрын маань хүн гээд онцгой хүндлэнэ.
Манай хүн ч татчихна. Гэхдээ ер хэтрүүлэхгүй. Өөрийн улсын хортой, аюултай объектуудыг өөр улсад дураар барих гэж яваа улс гэхээр, тэдэнд эгдүүцэл төрөөд байв. Гэвч хэнд ч анзаарагдахгүй явах учиртай болохоор яалтай ч билээ дээ.
Таван жил Чеченьд байсныгаа санан, цонх руу гөлрөн, намрын дөлгөөн наранд ээгдэн суухаа л хамгийн их таашаал гэж үзнэ. Мэдээж, бас Наташкаг харах нь жаргал. Түүнийг харахад Оюунаа нь, хүү нь бодогдоод, тун чиг ээвэр.

2
Монголын хатуу ширүүн, сөнөж мөхөж байгаа амьдрал хайр найргүй хоёр хацар луу нь алгадаад асар их бухимдлыг төрүүлж байсансан. Ганаа бол эгэл жирийн шоргоолж бус тул, бухимдлаа хэрхэн тайлах талаар их л  юм бодож санана, ярина. Гэвч, ойлгох дэмжих хүн нэгээхэн  ч үл олдоно. Хоорондоо  л хэмлэлдэхээс бус, уг үндэс, язгуурыг нь ухварлан ойлгогч Ганаатай л лав таараагүй юм даг.
Даян дэлхийн талаар ч санаа зовнидог хүн түүнээс өөр олдохуйяа бэрх байсан буюу. Угтаа, хүж дэлхий хэмээгч нь нэг л өрх бүл агаад, харь холын  Чечений асуудал бол Монголын асуудал гэдгийг сэхээрэх маш дургүй байв. Чингээд л манай хүн толгой дараалан хядуулж буй тэр ард түмний төлөө тэмцье хэмээн, Чеченд ирсэн билээ.
Очиход нь чечений ард түмний баатарлиг эсэргүүцэл бараг дарагдчихсан, Оросын импээр бодлогын эсрэг зогсоно гэсэн хүнийг бараг солиотой гэж үздэг болчихсон байв. Эрүүл ухаангүй хэмээн хардлаа ч гэсэн, чечен айл болгон, чечен бүсгүйчүүд бүр өөрийг нь үнэн сэтгэлээсээ хүндэтгэж байсныг сананам. Жамила гэдэг бүсгүй түүнийг байлдааны отрядынхан дээр биечлэн хүргэж өгсөнсөн. Сэжиг төрүүлэхгүй гэж, тэр хоёр амраг хосын байдалтай явсаан.
-Ингээд бидний жүжиг дууслаа гэхэд тормолзсон алаг нүд, жавхалзсан биетэй тэр хүүхэн:
-Жүжиг гэхэд ч хаашаа юм б дээ. Ганаа, эсэн мэнд эргээд ирээрэй гэсэн билээ. Чингэхэд манай хүний сэтгэл зүрх гэгэлзэн догдолж, одоо л хөл тавих гэж буй аймшгийн ангалаасаа эмээх ч шиг болж:
-Танай Аллахын ёсонд болох болбуу. Шахид болохын өмнө чамайг нэг үнсчихмээр… гэхэд харин Жамила өөрийг нь тас тэврээд  л озсон юмсан.
Шахид гэдэг нь яахав, Аллахын төлөө амиа золиослогч гэсэн үг. Ганаа маань амиа золиослохыг хүсээгүй. Дайснуудыг хайр найргүй шүршин буудах шаналгаатай эрмэлзэл нь л түүнийг ийн хөтөлсөн билээ.
Тохирсон ёсоор нэгэн тэмдэгт модны дэргэд очиж, нууц үгээ гурвантаа дуудвал, чухам газар дороос л олон дайчин урган гарч ирж:
-Аллах акбар! Вилкам цү Нохчо! Наш брат! гээд л өөрийг нь тэврэн авсаан. Ийм халуун дулаан уур амьсгал, ойлголцлыг манай хүн урьд өмнө хэзээ ч үзээгүй байв. Уярмаар санагдсан. Тэдний ахлагч, генерал Ясин гэгч үс сахландаа дарагдсан араб эр:
-Гайхалтай! Хорвоо ертөнц биднийг мартсан юм байх гэж бодсон чинь нэг дайчин эр хүрээд ирдэг... гэснээ:
-Алив, Ялла, спирт аваад ир хэмээв ээ. Тэр оройжингоо дуулалдаж, уйлж орилж, сонин л юм болсон. Ясин:
-Бид амархан генерал болдог юм. Аль ч генерал сараас дээш насалдаггүй л байхгүй юу гээд хөхөрсөн. Ганаа бүр шал согтоод Жон Лэнноны “Имажин” дууг аялахад, бүгд маш их чухаг царайлан түрсэн билээ.
Түүнээс хойш Гансүх тоо томшгүй олон тулалдаанд орсоон. Улс орондоо гаргаж чадаагүй бухимдлаа тэр энд л гаргадаг байв. 228 тоот хуягтнаас, доод биед нь гал авалцсан залуу гарч чадахгүй бархирч байхад, манай хүн давхиж очоод, тал дундуур нь цавчиж, дээд биеийг нь авч шидэж байсныг багийнхан нь санадаг л буюу. Үе үе тэр зэрлэг араатан болж хувирна…
Гэтэл Наташка:
-Та дуугүй л яваад байх юм. Зээр гэдэг чинь ер нь ямар амьтан бэ? гэв. Ганаа цочин давхийснээ:
-Нэг иймэрхүү өндөртэй гээд гараараа багцаалан үзүүлж, дүрслэн ярив. Үлгэрийн орон мэт тунгалагхан нүдтэй Наташкагийн ээж Вера Пална:
-Эвэр нь хэр вэ гээд л асууна. Сашка гуай:
-Больж үз. Хоёулаа нэг мушгичихъя л даа гээд хөзөр холино. Ганаа түүнд байнга хожигдож, мөрийнд шил архи алдах бүлгээ. Верка гуай:
-Зальтай гэдэг нь. Битгий тувт архи уугаад бай гэж загнамар аядахад:
-Азны юмыг уухгүй яадийм. Верка, аятайхан байгаарай хэмээнэ. Сүүлдээ Василыч дуулж өгнө…



3

Генерал Ясин цусаар ханиан байж, Ганаад хэлэв:
-Ганаа, чи энэ бүлгийг аваад яв. Харин хэзээ ч хаяж болохгүй шүү. Бамутад одоо оросууд орж ирнэ. Манай бүлгийнхнийг тэнд үлдэж, ард олныг хувхай шар толгойтнуудын өс хорслоос хамгаал гэж хэлсэн…
-Хэн хэлсэн юм?
-Масхадов…
-Масхадов уу? гэтэл, тэр нас барсаан.
Ясинийг оршуулав уу, үгүй юу, Эмир Уль-Илам гээчээс, өөрийг нь генерал цолоор шагнасан тушаал ирлээ. Араб үсэгтэй погон, десант малгайг хамт ирэв. Тушаалын дагуу Бамут руу, дайсныхаа дунд орохоос өөр аргагүй боллоо. Дунд нь байна гэдэг, өөд өөдөөсөө буудалцахаас ч аюултай, түгшүүртэй юм гээч.
Тэнэг юм шиг жүжиглэнэ, гэхдээ чечен хүн болгон өөрийг нь мэдэх нь сонин. Бүлэг нь бусдаасаа бараг бүрэн холбоо тасарлаа. Нөхцөл байдал л тийм болгочихов. “Сайн дурын уран сайхан” л хийж явдаг улс гарав.
Тэд байнга л мөрдөж мөшгинө, ажиглалт хийнэ. Чингээд ямар нэг орос цэрэг балмад явдал гаргавал, хатуу ширүүнээр гэсгээн цээрлүүлдэг ажилтай боллоо. Янз бүрээр цаазална гэсэн үг л дээ.
Гудамжинд тэнэмэл гуйлгачидтай хамт хоноглоно. Гэхдээ сар бүрийн 10 мянган доллар, элдэв шагнал урамшил данс руу нь хөрвүүлэгдсээр…
Нэгэн удаа орос цэргүүд эндхийн нэрт жүжигчин бүсгүйг бөөнөөрөө хүчиндэж буйг илрүүлэв. Бүлэгтэйгээ дайрч ороод, бүгдийг нь хороож, толгойг нь хичээнгүйлэн салгаад, ширээн дээр өрж, зургийг нь авлаа. Тайлан, сурталчилгаанд хэрэгтэй л дээ. Ухаан солиорсон мэт бүсгүй цорхирон уйлж,
-Аврагчид минь, би та нараас юугаа ч харамлахгүй гэж байв. Гансүх:
-Уут сав л хэрэгтэй байна, хатагтай хэмээгээд, толгойнуудыг авч явсан. Арабуудад тушаах ёстой бөгөөд, тэд ар гэрийнхэнд нь худалдаж, санхүүжилтдээ нэмэр хандив болгодог юм гэсэн.
Нөгөө Эмир Уль-Илам гэдэг шахид боссынх нь захидал ирэв. “Аль-Ганибар чи дэндүү харгис хэрцгий авирлаж байна. Хяналтаас  гарах гээд байдгаа боль. Гэхдээ сайн үйлс чинь сөрөг талаас чинь илүү. Тиймээс, чиний цолыг ахиулах, шагнаж хөхиүлэх талаар бид ярилцсан. Яаралтай ир!” хэмээн арабаар бичжээ. Манай хүн энд ирээд орос, англи, араб хэлийг аргагүй л сурсан юмсанж.
Энэ захидлын цаана алах ял нуугдаж буй гэдгийг, дагах боломжгүй дүрэм журам, ёс жаягуудыг нь умартсан  Ганаа сайн мэдэж байв. Уль-Иламд тэр “Үгүй” гэж хариулсан юм. Эмир ч Ганааг урвагч гэж яаран зарлав.
“Өө, Аллах, дайн гэдэг аймшигтай зүйлийг үгүй болгож өгөөч” гэсэн дууг олонтаа шимтэн сонсож, хичнээн ч их залбирч явдаг байлаа даа…
Гэтэл Василыч:
-Чи надад ахиад хожигдлоо. Алив, шаг даана даа хө гэж баяртайяа дуу алдав. Вера Пална:
-Энэ муу зөнөгт архи өгөөд  хэрэггүй шүү, хүү минь гээд авааль нөхрөө ширүүхэн харна. Наташка:
-За яршигаа, яршиг. Аавд тэр өгдөг юмыг нь өгчих хэрэгтэй байхгүй юу. Тэгэхгүй бол ядаргаатай ш дээ гэх аж. Ганаа багсайсан доллараас хэдийг тоолж өгвөл Василыч гуай нисэх мэт алга боллоо. Аргаа барсан Наташка:
-Чи ямар аймаар их мөнгөтэй юм бэ! гэж дургүйцэнгүй хэлэхэд радиогоор: “Анхаар! Чечений парламентийг хядсан Аль-Ганибар ибн Махмудыг эрэн сурвалжилж байна. Өндөр нуруутай, ази төрхтэй…” гэхчилэн улиглана.

4
Хотод үлдэж; галзуу мэт дураар авирлах, харгис хэрцгий нь гаарсан түрэмгийлэгчдийг гэсгээн цээрлүүлдэг, өш хонзон авдаг “Өлөн чоно” бүлгийнхэн нь маш их нэрд гарлаа. Уль-Илам тэднийг, дуртай ч, дургүй ч, хүлээн зөвшөөрсөн дүр эсгэхээс өөр аргагүй л болсон хэрэг.
Аль ч чечен айл Ганаагийн өмнө хаалгаа нээнэ, харин хэзээ ч илчлэхгүй.
Бүр давраад, Грозный руу явж, Жамилатай уулзлаа. “Чи минь болиоч дээ. Харсан үзсэн болгоноо алж хяддаг Аль-Ганибар гээд л ярьж байна ш дээ. Чамаас тэгээд бас нэл дарь үнэртэж байна” хэмээн догдлон хэлээд, бүсгүй энгэрт нь наалдав. Үнэхээр ч өөрийгөө хэрцгий араатан болчих гээд байгааг Ганаа мэдэрдэг. Үүнийг эцэслэх ёстойг ч ойлгодог.  Яаж болих вэ, яаж дуусгах вэ гэсэн зүдэргээнт бодолд ээрэгдэн явдаг болсон цаг.
“Би Монголд Оюунаа гээд бүсгүйтэй байдаг юм. Бүр хүүхэдтэй” гэхэд Жамила “Жинхэнэ эр хүн чинь гурав дөрвөн эхнэртэй байдаг байхгүй юу. Гэхдээ би хамгийн тэргүүн гэргий чинь болмоор байна” гэсээн. Баатраараа тэрбээр бахдан, ахар богино жаргалдаа цэнгэн байлаа.
Эмирийн ээлжит захиаг аваад, Ганаа нөхөдтэйгээ зөвлөлдөхөөр шийдэв. Хуурамч доллар хэвлэдэг машин тэдний “бүс нутаг”-т байдаг юм байна. Түүнийг авч ир гэж тушаажээ.
Бүх “Өлөн чоно”-уудыг цуглууллаа. Гансүх тэр үед бараг маршалл цолтой болсон байсныг ч хэлэх үү. Юунаас эхэлж ярихаа мэдэхгүй эг маг хийж байтал нь Ибн-Кордоба гээч, Мароккогоос ирсэн эр:
-Чи яагаад үхэхгүй байна? гэж асуун, олон түмнийг хөгжөөв. Сэтгэлийн хөөрөлтэй лалууд тэсэрч дэлбэрсэн уур хилэнтэй ч, бас маш алиа хошин, өөрийнхөндөө жигтэй нөхөрсөг найрсаг.
-Би үхэх гэж ерөөсөө бодоогүй юм чинь! хэмээн Ганаа зэрлэг эрчүүдэд хариулбал, бүгд нижигнэтэл хөхрөлдлөө. Түүнд эртнээс бодож боловсруулсан,  мөрөөдөл нь болсон, уран зөгнөлийн гэмээр төлөвлөгөө байлаа.
-Одоо харин бид үхэх хэрэгтэй байна. Уль-Иламын тушаал хамаагүй шүү! Надтай өнөөдөр хамт байх нь гараа өргө! Зөвшөөрөхгүй нь шууд л одоо явагтун! Маш аюул осолтой төсөл хэрэгжүүлэх гэж байна хэмээн Ганаа үгүүлбээс:
-Уль-Илам юу юм! Түүний хулчгарууд ойд бүгчихээд, биднийг дандаа дүрэлзсэн гал руу түлхдэг.
-Тэр муу новш юу хуцаад байгаа юм!
-Ганаа, чи хаа байдгийг нь л хэлээдэх. Уль-Иламыг сургаад өгье! Хангамж ч явуулахаа байлаа! хэмээн бархиралдав…
Василыч нэлээд халж:
-Уг нь танай Монгол, манай Орос хоёр чинь нэг юм байгаам ш дээ гээд л дуу нь чангарна. Сэтгэл нь аргагүй л зовнисон Верка гуай:
-Энэ муу согтуу толгой юу л  мэдэж шалиа аж гээд нөхрийнхөө дагз руу зөөлөн алгадсанаа:
-Хүү минь варень идээч, би өөрөө л хийсэн юм даа хэмээв. Наташкагийн чанамал түрхэх нь бүхэл бүтэн урлаг аж. Яаж тэр гараан хөдөлгөж, харж, оршино вэ? Ийм чанамалтай талхыг бишрэн шүтэхгүйгээр идэх аргагүй. Түр-түр, тар-тар гээд, галт тэрэг өөрийн аялгуу дууг түрсээр л байх ажгуу.

5
Галт тэрэгний түрлэг шиг, доллар хэвлэж байсан хэмнэлийг сананам. Зүгээр л нэг баригдашгүй өшөө авагчид хэвээр үүрд явахыг Ганаа хүсээгүй юм. Нигэрийн Бабуда:
-Дарга аа, биднийг ийм олон доллар хэвлэхийг Аллах таалахгүй ш дээ гэхэд манай хүн, өөрөөр хэлбэл генерал:
-Амаа хамхи! л гэж хариулав.
-Генерал аа, болоо юм биш үү гэсэн уйгурын босогч руу нэг сая долларыг тоглоомоор шидэн, инээдэм ханиадам үүсгэв. Чингээд Ганаа ярив:
-Ойн савдгуудын санаа бодол бидэнд хүртээлгүй. Тэд нуугдсаныхаа төлөө л өндөр цалин авдаг. Харин бид жинхэнэ өлөн чоно байсан. Үйлсийг маань тэд өөрсдийн болгон тайлагнаж суудаг нь худал гэж үү. Бүлгийнхээ хүн бүрд би 10 сая доллар өгнө өө.
Тэгэхэд нь чечен, кавказ, араб, афган, нигэр бүгд хөөрөн баясч, залбирч, алгаа үрчин, элдвээр л аяглалаа. Хамид босон ирж:
-Төрийн ордонд бид нэвтрэх нь 70% боломжтой болоод байгаа. Засварчдыг бүгдийг нь худалдаад авчихсан! гэв. Ганаа:
-Ордны гадна? гэхэд Салман өндийж:
-100 хувь. Доллар байхад бүтэхгүй юм гэж алга. Хамгаалалтынхан, цагдаагийнхан бүгд худалдагдсан. Оросуудыг дагасан гөлөгнүүдэд үнэ цэнэтэй юм гэж байх биш гэлээ. Яг л энэхэн үед Ганаа уйлах дөхсөн бөгөөд,  үс сахал, үнэр заар болсон нөхдөө тэвэрлээ. Чингээд:
-Өө Аллах, бид энэ үйл хэргийг бүтээвэл яаж ч үхсэн хамаа алга. Чечений парламентийн гишүүд  нэртэй адгийн урвагчид, ард түмнээ сөнөөгчид цугаар хамтдаа зургаа авахуулах гэж байгаа тэр л тохиол бол хосгүй боломж, алдаж болохгүй алтан агшин шүү!
Аливаа улс орны зовлон зүдгүүр харийн түрэмгийлэгч, урвагч нараас үүддэг. Дэлхий дахинд сургамж болог! Манай бүлэг энэ ажиллагааг явуулаад, бутрахаас өөр аргагүй. Бүх том гүрэн биднийг ангуучлах гэж хичээх болно. Ах дүү нар минь, эцсийн “тоглолтоо” хийсэн шиг хийцгээе гэж догдлон хэлэв. Агуу их үйлсийн төлөө хөөрсөн, тус бүр 10 сая хуурамч доллар авна гэдгээ мэдсэн дайчид ч дэмжин орилолдов.
Хэдэн өдрийн дараа Чечений парламентийг  Ганаагийн бүлгэм битүү бүсэлсэн байв. “Долларын матрицийг даруй өгөхөөс өөр юу ч хийж болохгүй” гэсэн Уль-Иламын тушаалыг хэн  нь ч дагасангүй…
-Подмосковные вечера гээд л Василыч орилно. Вера авгай:
-Эхэллээ дээ! хэмээн гасална. Аль ч газрын согтуучууд ар гэрийнхэндээ асар их дарамттай байх ажгуу. Ганаад ч Наташка:
-Хоёулаа мушгия л даа гээд хөзөр дэлгэлээ. Нэгэн согтуу толгой шагайв.
-Наад хар бөгстийг чинь ална аа! Өгөр монголыг гаргаад ир! Бид бодийг нь хөтлөөд өгье! гээд л чарлана. Ганаа өндийн босох гэтэл Наташка, Верка, Василыч бүгд л хорино.
-Тэнэг минь зайл! Өөрийн чинь л бодийг хөтөлбөл таарна! Энэ галт тэргэнд чинь бас эрүүлжүүлэх бий гэдгийг мартаа юу! хэмээн тэр гурав зэрэг зэрэг хашхиралдах ажгуу. Оросуудын энэ цайлган цагаан занг Ганаа мэднэ л дээ.
Амьсгаа нь өндөрссөн Наташка:
-Битгий юм бодоорой. Манай зарим улс ч… хэмээн өчив. Гансүх:
-Тэр яах вэ гээд инээвхийлснээ, амгалан байгалийг ширтлээ. Ээ дээ, энх гэдэг!
6
Ажиллагаа маш хүндрэлтэй боллоо. Гэхдээ л парламентийн гишүүдийг зургаа авахуулах гэж гарч ирэхэд пулемёт, автомат тачигнаж, бөмбөг дэлбэрэв. Тэд ордон руугаа зугтаж ороход бас өөдөөс нь ширүүн гал угтав.
Ганаа бүхнийг ажиж байлаа. Тэрбээр хажуугийн байшин дээрээс, гэсгээн цээрлүүлэлтээс мултрах гэсэн дайснуудыгаа мэргэн буудагчийн дээд зэргийн винтовоор нам унагаж байв. Ийм винтов байхад ч, гох дарахаас өөр хийх, чармайх зүйл үгүй юм.
Буцалж, шатаж буй ордон руу харахад, тэр хавьд нэг ч хүн амьд үлдэхгүй нь бололтой. “Санасандаа хүрлээ, эцсийн тулаан” гээд бодоход, сэтгэл нь нэг л жаргалтай. Одоо энэ ажиллагаа л дуусчихвал… Хамаг нөхөд нь амиан алдаж байгаа болохоор бас шаналантай. Цэнгэл зовлон хосолсоор.
Наташка:
-Ганаа чи ер нь юу хийдэг юм бэ? Аягүй их мөнгөтэй юм. Үнэнээ хэлээч дээ гэв. Бантсан Гансүх:
-Бизнесийн нууцаа задлах гэж үү? хэмээн дүйвүүллээ. Радиогоор:
-Чечений парламентийг устгасан алуурчин Аль-Ганибарыг эрэн сурвалжилж байна! хэмээнэ.  Бүдэг хариултад урам нь хугарсан Наташка:
-Ямар ядаргаатай юм бэ! гээд радиог унтраав.
Харин Ганаад асар их цус бодогдоно, үзэгдэнэ. Түүний хамаг сайн найз нөхөд үхсээн. Заримыг нь оршуулж ч чадалгүй, хаяад явж л байсан. Саудын Араб, Татар, Эстони гээд л хаанааас л бол хаанаас найз нөхөд нь ирдэг байсан шүү дээ. Тэд бүгд энэ хорвоогоос хальсан. Нэг нь ч амьд үлдээгүй байх. Төрийн ордны ажиллагааны үеэр бүх дайчид нь ч, бүх гишүүд ч алагдсан билээ.
Ганаа энэ бүхнийг дурсан, зүүд шиг санагдахыг нь гайхан явахад, согтуу Василыч зүүд нойрон дундаа:
-Чи тэр Аль-Ганибар байна шүү дээ гэснээ, эргээд унтаад өгөв. Уг нь, Афганд тулалдаж явсан тэр айхавтар гярхай, ажигч хүн л дээ.
Хил дээр ирлээ. Оросын ширүүн дориун харцтай хилчид хэвлэмэл материал тарааж:
-Аль-Ганибар, Аль-Ганибарыг хайж байна гэж шуугилдав.Василыч:
-Юуны чинь Аль-Ганибар, амар заяа үзүүлээд өг! Залхаж гүйцлээ! хэмээн хуйсганавал хилчид:
-Ээ, хар зөнөг! Мэдэж байгаа юм байхгүй! Террористууд улс орныг сөнөөж байхад! гээд хараасаар одов.  Тэдний үүрэг гэж, гагцхүү Аль-Ганибарыг хайх явдал болсон юмсанж. Үзлэг мүзлэгээ ч умартчихсан улс явна. Медведев Аль-Ганибарыг хувийн ¹1 дайснаа гэж зарлаад, түүнийг эрэн сурвалжлах л ажил хий гэж хүчнийхэнд зарлигджээ.
Гэхдээ, ногоон контакт линзтэй, үс сахалдаа дарагдсан, хар шилнээс салдаггүй, нар салхинд пад хар гэлтэй болчихсон, Монгол гэх нэрийг бараг хэн ч дуулаагүй орчинд байдаг асан, Ганибарыг дэндүү үнэмшилтэй баримт бичгүүд, хуурамч үүх түүхтэй эгэлхэн Ганаа болчихоор хэн ч танихав дээ. Хорвоод хосгүй хаос болсон Монгол оронд хөл тавих гэж байгаа тэрбээр Аль-Ганибарынхаа хувьд бол тайван байв. Цаашид угаасаа Аль-Ганибар ч гэж байхгүй.
Тэгсхийгээд галт тэрэг ч хөдөлж, бүгд л уужим амьсгаа авав. Арга ч үгүй дээ. Монголд очоод зарах элдэв бараа сэлтийг нуугаагүй хүн үгүй юм чинь. Ганаад гэхэд л хуурамч долларууд нь байлаа. Тэднийг ялгахын аргагүй хэвлэдэг матриц ч энэ галт тэргэнд буй. Манай хүн галт тэргийг бараг худалдаад авчихсан байв. Хэрэг гарвал хилийг ч худалдаж авах байсан.
Өлөн чоно Монголын хилийг давлаа.
Ч.Мөнхбаяр
MMIX.X.V
http://moenhbayar.blogspot.com


P.S. Сүүлийн үед сэтгүүлч, зохиолчдыг тийм ч юм сурталчиллаа, ийм ч юм сурталчиллаа гэж гүтгэн буруутгаж, бүтээлийн эрх чөлөөг боогдуулах нь их болж байна. Зохиолоо дор нь тайлбарлаад сууж байна гэдэг утгагүй хэрэг. Гэвч нийгмийн маань бодот байдал иймд л хүргэж байна. Энэ үгүүллэг бол "террорист болоорой, гоё сайхан шүү, энэ утсаар харьцаарай, таминь ээ" гэсэн реклам, зар сурталчилгаа биш юм. Харин нийгмийн сөрөг үзэгдлүүд ямар ч үр дагаварт хүргэж болно гэж анхааруулсан сэрэмжлүүлэг юм шүү!

Saturday, November 7, 2009

АУИС-ийн орчимд үзсэн зүүдэнд ормоор аймшигт зүйлс


Амьтдын ярга тамын газар

“Ямар муухай үнэр вэ?” гэж би бодлоо. Хаанаас энэ муужирмаар үнэр гарч байгааг үзье гэж хонгил руу уруудан буулаа. Энд тав зургаан харанхуй өрөөнд туулай, хулгана, харх тэжээдэг ажээ. Эдний ялгадас, шивтэр амьсгалах аргагүй эвгүй хурц үнэр гаргаж байна.
Олон торон хайрцгийг гурав гурваар дээр дээрээс нь давхарлаж, эгнүүлэн өржээ. Нэг хайрцагт 4-8 туулай чихцэлдэн багтарна. Дэвхэрч цовхрох бүрдээ тэд хажуу хавирга, чихээрээ торон ханыг шуугиантай шүргэнэ. Эд хатуу, хатсан өвсөн дэвсгэр дээрээ бүх боломжоороо бие засдаг бөгөөд, ингээд бохирдсон хайрцганд элгээрээ хэвтэж, унтаж байна.
Өндрийг нь хэвтэж байгаа туулайн өндөртэй яг тохируулж хийсэн тамын торнуудад, тэжээгч эмэгтэй түмпэнтэй модны үртэс мэт зүйлээс хийж, туулайнууд тэрийг нь иднэ. Доод хайрцагны туулайнууд түнэр харанхуйд дээд давхрын туулайнууд шуугиантай хөдлөхийг хүлцэнгүй сонсон хэвтэнэ.
Энэ өрөөний туулай 30 орчим. Хажуугийн өрөөнд нь 130 орчим хулгана, харх байлаа. Жижигхэн, цэмцгэрхэн цагаан хулгануудын нэг намайг ирлээ гэж бахадсан ч юм шиг, хойд хоёр хөл дээрээ зогсон хамгаас хар бөмбөлөг гэлтэй өчүүхэн нүдээрээ анхааралтай харна. Нэг хулгана мөн хойд мөч дээрээ цомцойн зогсоод нэг шар үрэл барьчихсан эрдэнийн зүйл идэж байгаа юм шиг ихэд чухалчилан амтархана.
Хэзээ бол хэзээ, юугий нь ч авч мэдэх өршөөлгүй хүмүүсийн гарт орсон хулгануудын өрөвдөлт хотхон. Буланд нэг ядарсан эх хулгана хэвтэх агаад хүүхдийн эрхий шиг жижиг, ягаан гөлчгийнүүд хэвлийд нь хушуугаа наан хэвтэнэ, хөхөж байгаа бололтой.
Хувийн амьдралыг нь хэзээ ч өнгийн харж болом торон доторх хотхон. Би амьтдыг анхааралтай харж байсан боловч нэг нь ч, юу ч хэлсэнгүй. Тэд хүний ямар ч хэлээр ярьж чадахгүй, оюуны чадавхиар сул дорой бил үү? Английн эрдэмтэд чийгийн улаан өт хүртэл өвдөхөө мэдэрдгийг нотолсон.
Хүмүүс бид амьтдад өөрсдийн зоргыг тулган, тэднийг тарчлааж, зэрлэгээр хороодог билээ. Хулгануудад бид өвчин үүсгэвэр тарьж, хатгалгаа тусгадаг. Яаж өвчилж, яаж үхэхийг нь ажиглаад, дараа нь задалж үзнэ. Туулайн толгойг өрөмдөж, электрод шургуулаад тог цохиулж туршина. Нохойд хорт нунтаг үнэртүүлсээр уушигны хавдар тусгана. Эрүүл амьтад дээр хагалах, эрхтнийг нь тайрах, буцааж оёх дадлага хийнэ. Өвчилсөн амьтдыг устгалд оруулна.
Нэг амьтныг аль болох олон дахин хэрэглэхийг хичээнэ. Нэгэнт тархиа өрөмдүүлсэн туулай аль болох удаан амьдарвал ашигтай. Амьд бүхэн амьдрах эрхтэй боловч бид энэ эрхийг хүлээн зөвшөөрдөггүй. Бид амьтдыг иддэг. Бид амьтдын амьдралд хэтэрхий их саад хийдэг.

Монголын хамгийн аймшигт мүзей

Би “Патанатомийн музей” гэсэн хаягтай нэгэн өрөөнд орвол шилэн савнууд дотор өнгө өнгийн, том жижиг, зөөлхөн бололтой цул юмнууд үзэгдлээ. Эд гоё сайхан зүйл огтхон ч биш ажээ. Эрдэнэт хүний эрэмдэг болчихсон, өвчилсөн эд эрхтэн гэдэг айдас түгшүүр, эвгүйцлийг төрүүлэх чадалтай аж.
Энд ходоодны шархлаа өвчнөөр нас барсан хүний ходоод байна. Нөгөө ертөнцөд одсон хүний ходоод ийм байдаг юм байж дээ гэмээр үнсэн саарал өнгөтэй ходоод оготнод өм хазуулсан мэт шархалжээ. Шархнаас нэгэн нарийхан гуурс цухуйж буй нь идэгдэж тасарсан судас аж. Энэ хүн цус алдаад нас барсан...
Ходоод улаан өнгөтэй байх ёстой боловч формалинд өнгөө алджээ. Энд байгаа элэг ходооднууд зарим нь гуч дөчин жилийн өмнө нас барсан хүнийх аж. Эзнийхээ амийг авсан эрхтнүүдийг формалин дотор 100 жил хадгалахад хэрэгцээгүй болтлоо мууддаг гэнэ.
Янз бүрийн өнгө, хэмжээтэй хад чулуунуудыг хараад, энд юун геологийн холбогдолтой зүйл байгаа билээ гэж бодлоо. Нэг шилийг авахад “хад чулуу” бэлбэлзэн хөдөлж, асар зөөлөн дэвтсэн эд болох нь мэдэгдэв. Энэ бол уушигнууд ажээ. Хатгалгаа тусч эцэслэсэн хүний хар өнгөтэй уушиг хатгалгаатай чигээрээ байна. Хажууд нь рактай уушиг байв. Мөн бүдэг улаан өнгөтэй хос барзгар уушиг дэвтэн томроод цээжинд яавч багтамгүй, тус бүр 10-аад литрийн эзэлхүүнтэй болж. Нэг уушигны дээд хэсэгт бохир цөөрөмд үзэгддэг хөөс шиг юмнууд ургажээ. Энэ хөөснүүд дээр хорт өвсний үндэс шиг нарийн хар судас наалдсан байв. Эзэн нь амьсгалж чадахгүйд хүрч, багтран үрэгджээ.



Өвчний нэвтэрсэн байдлыг тодорхой харуулахын тулд зарим уушгийг янз янзаар зүсчээ. Өвчилж нас барсан хүний түүхий уушгийг хутгаар зүссэн.
Хүний биеийн элдэв тасархай шалз булз түлдэг уусмал дотор хэдэн арван жил! Эзэнтэйгээ хамт амар жимэр нойрсох хувьгүй золгүй эрхтнүүд! Жигтэй их дэвтэж, өнгө зүсээ алдсан тархинуудыг харлаа. Заримыг нь хиам шиг хэрчин, нимгэн зүсэн бэлтгэжээ. Нарийн хар судаснуудад баглаастай энэ тархинууд хамгийн сүүлчийн удаа юун тухай бодсон бол оо. Энэ тархинд хадгалагдан байсан ямар нандин бодлууд формалинд уусан мөхөө бол. Эдгээр тархинуудыг ямаршуу мод, төмрөн дээр тавьж яаж хэрчээ бол доо. Яагаад энэ л тархинууд тийм эрт төрөөд, одоо мэдрэх сэтгэхээ болиод, баярладаггүй, бачимддаггүй болоод малгай ч үгүй, гавал ч үгүй нүцгэнээрээ, байгаа бүхнээ, эмгэг өвчнөө харсан хүн бүхэнд үзүүлээд байж байгаа юм бэ?
Ингээд нөгөө тийш харвал томоохон баллон шилнүүдэд янз янзын үе шатандаа байгаа хүний үр хөврөл, цуравдайг хадгалсан байлаа. Нэгэн цуравдайг уйлан тийчилж байхад нь “идэмхий” уусмалд хийж, тэгээд эл амьтан амь нь тэмцэн тарчилсан мэт, гарах гэж оролдсон мэт эвгүй гэдийж, хөл гар нь үнэмшмээргүй нугарчээ.
Өөр цуравдайн ангайн орилсон дүртэй ам хацар дээрээ байрласан нь зүйргүй зэрэмдэг санагдахад өөрийн эрхгүй цочлоо. Эд их хөөж дэвтсэн бололтой, том агаад өнгө нь зэвхий цагаан.
Нэг хүүхдийн зулайн, эрхий долооврыг нийлүүлсэн шиг хэмжээтэй цоорхойг тойроод улаавтар өнгөтэй, цавуудчихсан мэт гөлчгөр үс ургажээ.
Чигчийн дайтай сүүлтэй юм шиг цуравдай нүдний буланд өртөхөд сэртхийн ажвал бэлэг эрхтэн нь байлаа. Гөлчгий шиг жижигхэн хөврөл жижиг шилэндээ нугдайна. Вьетнамд болсон химийн дайных шиг үр дагаврыг энд үзэж болох аж. Толгойн хажуунаас нь толгой, толгойноос гар, нуруунаас нь хөл, гэдэснээс нь бас нэг хүүхэд ургасан аймшигт дүр төрхнүүдээс    нүд хальтирлаа. Эд, одоогийн монгол түмэн бидний нэг болох гээд, ийм зэрлэг төрхтэй, хүн ч биш, юм ч биш төрөөд энэ шилэнд олон жил хөдөлгөөнгүй... Хүний төрхнөөс ангид, хүнийг жигшээм төрөөд хэнийг ч үл хүлээн хүйтэн шилэнд дэвтэнэ.
Гарч цагаа харвал би энэ музейд 40 минут байжээ. 40 минутын дотор харь гараг дээр очоод ирсэн мэт, харгислал хэрцгийллийг ханатлаа мэдрээд дөжирч амжсан мэт, 40 минутын дотор гурван өдрийг өнгөрүүлсэн мэт нэг л хачин. Хүн өвчлөхөд дотор нь гэж муудсан хүнс шиг болчихдог юм байна.
АУИС-ийн гуанзанд махан хуурга авч сэрээдэхдээ хооллох ямар ч дуршилгүй байгаагаа мэдрэв. Хүний тасархай гэдэс, бяцарсан цуравдай санагдаад байлаа.


Задлан шинжилгээний өрөө рүү шагайхад...

Рэй Брэдбери “Ахмадыг хөлөөс нь бэхлэн унжуулжээ. Нэг хутга хоолойг нь зүсэхэд, нөгөө нь цээжийг нь ярав. Нүд ирмэх зуур гэдэс дотрыг нь гаргаад ширээн дээр тавив. Өвчсөн арьсны захыг ширээнд бэхлэн оньсон гарууд эрхтнүүдийг ялгаж ийш тийш нь өрж тавих нь улаан хүү, улаан бодтой шатраар хурдан наадаж байгаа шатарчинг санагдуулна. Зүрхийг нь 17 хэсэг болголоо. Элэг бөөрийг нь урлагтай нь аргагүй дундуур нь хоёр хэсэгт хуваан өрж байлаа. Гавлыг нь өрөмдөж, тархийг нь гаргаж аваад, судас шөрмөсийг нь сугалж өлгөсөн нь задалсан багажийн утсууд шиг унжина” гэж бичсэн байсныг би саналаа.
Сониуч зандаа хөтлөгдөн, зохих өрөөний цоожны нүхээр шагайвал, жихүүцэм цэлгэр уужим өрөөний цаад мухарт дугуйт ширээн дээр талийгаач хэвтэж буй бололтой, нүцгэн хөл нь харагдана. Багаасаа үрэлт, хөрөөдөлтийн зарим чимээнд зэвүүцдэг болохоор энэ удаа ч тэглээ.
Нарийн хөрөө шийхтнан дуугарахад би бүр эвгүйцсэн ч, өөрийн мэдэлгүй яваад орчихов. Тэнд нэг хүн гартаа хөрөө барьж, бас хоёр хүн байлцан ажиглана. Би хэдэн юм асуух зуураа талийгаачийг хараад авлаа. Биеийнх нь өнгө хөхөлбий бөгөөд ямар ч хувцасгүй хэвтэж байлаа. Гэдсэн дээр нь цуварсан байрлалтай, халаасны ам мэт хоёр ангархайн завсраар улаан, цагаан өнгө харагдана.
Дух, зулай, дагзны орчмынх нь арьсыг өвчөөд урагш хуулан нүүрийг нь бүтээжээ. Арьсны дотор тал бүдэг улаан, толгойн өвчүүлж ил гарсан хэсэг цав цагаан аж.
Одоо энэ хүн ямар ширээн дээр хэвтэж байгаагаа мэдэхгүй. Энэ үл таних хүн амьд байсан бол, магадгүй бидний хэн нэгтэй автобусанд тааралдах байсан. Хэрвээ энэ хүн амьд байсан бол бидний хэн нэгнээс “буух уу” гэж асуух байсан. Гэвч энэ хүн бидний хэн нэгтэй ийм байдлаар тааралдав.
Талийгаачийн толгой хөрөө татах аясаар хөдөлнө. Задлан шинжилгээнд орсон хүний бүх дотор эрхтнийг авч, хоосон биед нь дүүргэгч эд хийгээд оёдог. Гавлыг хөрөөдөн онгойлгож тархийг аваад, буцаан таглаад өвчсөнийг битүүлэн оёно. Дараа нь хувцас өмсүүлээд ар гэрийнхэнд нь хүлээлгэн өгнө. Эмнэлэгт нас барсан хүнд эцсийн онош тавихын тулд ингэж шинжилнэ.
Осолдсон, алагдсан хүнийг шүүх эмнэлэг задлан шинжилнэ. Задлан шинжлэх мэргэжилтнүүдийн ажил ямар хүнд болохыг та нар төсөөлж байгаа байх. Задлан шинжлэлийг зогсоо, үүнийг хийдэггүй эмнэлгийг дэлгэрүүлье гэх хүн бий болов уу. Эмч нарт яагаад ч юм эгдүүцдэг зарим хүнийг би лав мэднэ.
Нэг ч хүн нас бардаггүй, өвчилдөггүй бол эмч нар өөр ажил хийх л байсан. Гэвч тэднийг бодит байдал өнөөдөр, одоо бодитоор үйлдэгдэж байгаа үйлдлийг хийлгэж байна. Өөр бодит байдал бий болгоё гэж хүсч байгаа хүн байвал бий болгогтун. Хүмүүс миний үзсэн шиг аймшигт зүйлсийг үздэггүй   болбол сайнсан.
Рэй Брэдберийн зохиолыг дахин нэг харъя. “Ахмадын хөндийлүүлсэн цээж хэвлийд зэс, гууль, мөнгө, хөнгөн цагаан, резин, торгоор хийсэн эрхтнүүд тавьж, шинэ зүрх угсраад, гавал дотор нь жингэнэж, хөх оч хаялсан цагаан алтан тархи тавилаа. Үе мөч рүү нь дамжуулагч утаснууд сүлжилдэв. Нүд ирмэх зуур бүх биеийг нь битүүлж, бөх гэгч нь зүйн оёлоо. Ахмад босч суугаад суниав...”.
Хувирган өөрчлөгч хүн та ийм юм хийх гэж байгаа юм биш биз. Хийвэл хийгтүн.
Ч.Мөнхбаяр
1990 он.

P.S. Би дүү Ш.Одонтөрийн хамт 1990 оны намар Монголын оюутны холбооны "Бамбар" сонинд ажиллаж байхдаа, Монголын анхны хувийн сониныг үүсгэх санаа бодолтой болцгоож, улмаар "Шинэ үе" сониныг гаргасан билээ. Тэр сониндоо зориулж энэхүү зорчсон тэмдэглэлийг бичсэн бөгөөд, тухайн үедээ хөөрхөн шуугиан дэгдээж, АУИС-ийнхан намайг бараг л шүүхэд өгөх дөхсөн юмдаг.

Сатаны хорлолд өртөв үү?


/хууч/
1. Шөнийн тэнгэрт нисч, тэгш талд өнхөрсөн минь
2007 онд сон. Сонины бизнес хэсэг эрхэлсэн минь дампуурч, урам муутайхан, ТВ гөлрөн, суваг солин сууж байв. Уг бизнесийг эрхлэх явцад би нийгмийн янз бүрийн гажиг согогуудыг олж харсаан.
Гэтэл нэг сувгаар “Омен” гэх кино гарч байв. Чөтгөрийн хүү мэндэлж, хүн төрөлхтнийг сөнөөхийг санаархдаг тухай кино шүү дээ. Эгэл үед бол би тэр киног анзаарахгүй байсан биз ээ. Харин тухайн эгшинд, оюун санааны байдалтай минь “Омен” кино нийлэлдэн уялдаж, Монгол оронд чөтгөрийн хүү мэндэлж, хар хүчээр эзэмдээд байгаа мэт бодогдов.
Улмаар, “Монгол Омен” гэдэг роман бичих санаа төрлөө. Өнөөгийн нийгмээ хурцаар шүүмжилсэн романаа ч бичиж дуусгав. Гэтэл нэгэн сонин мэдээлэл тохиолдлоо.
“Дэлхий дээр Сатана буцаж ирсэн тухай “Омен” хэмээн киног бүтээжээ. Жилийн дараа энэ кино дэлгэцээр гарахад тус кино зургийн багийнханд янз бүрийн хачирхалтай тохиолууд учирч эхлэв. Зохиолч Дэвид Зэлцэрийн сууж явсан онгоцыг аянга ниргэсэн бөгөөд, яг тэр шөнө өөр онгоцоор нисч явсан жүжигчин Грэгори Пэк мөн тийм аюулд өртжээ. Киноны найруулагч Дик Доннэр авто машины осолд орж, хүнд бэртсэн. Киноны компьютерийн мэргэжилтэн Жон Ричардсон машинтай явж байгаад осолджээ. Монтажчин нар луу нь, амьтны хүрээлэнгээс арслан оргоод дайрсан гээд бод. Ер нь, уг кино зургийн багийнхантай учирсан гай гамшгийг тоочивч баршгүй. Тэр бүхэн нь “Омен” кинотой холбоотой гэдэгт Жон Ричардсон илүү итгэдэг. Яагаад гэвэл тэр Дани улсын Омен хэмээх жижиг хотод авто осолд өртсөн юмсанжээ. Энэ бүхнийг юу гэж тайлбарлахав? Ердийн санамсаргүй явдал уу? Энэ асуултад хүн бүр өөрийнхөөрөө хариулах биз ээ” гэсэн байлаа.
Би ер нь иймэрхүү зүйлд итгэдэггүй. Юу гэж л “Омен”-тэй холбогдсон бүхэнд золгүй явдал учирч байхав дээ, зориудаар муу бүхнийг цуглуулж эвлүүлэн биччихэж л гэж бодов.
Номоо хэвлүүлтэл угийн жижиг шрифтийг нь бүр жижигхэн болгочихсон, өөр зөндөө л алдаа дутагдал гарчихсан, нэлээн тааруухан үзэгдлээ. Хэвлэлийн газрынхантай хэрүүл хийхээр очтол, хүн амьтан ч алга, харин нар гагцхүү намайг жигтэйхэн халуунаар төөнөж байх шиг. Нэлээд зүдэрч явав.
Найз нөхөдтэйгээ уулзаж, ном гарсныг тэмдэглэж, ганц нэг шил юм задлан хөгжилдөв. Нэг мэдсэн, тас харанхуйн дунд учиргүй даарчихсан сэрлээ. Эзгүй хээр хэвтэж байх юм.
Алсад харагдах гэрлийг чиглэн алхлаа. Их л удаан явж байж, замд хүрэв. Гараа өргөхөд нэг ч машин эс зогсоно. Өдөр шатаж үхэх гэж байсан бол, өдгөө осгож үхэх нь ээ, янз нь. Ухаан санаа нэн балар.
Гэрэл сацруулсан жижиг байшин руу алхав. Бас л зөндөө хол аж. Орсон чинь гуанз байх юм. Нэг ч үйлчлүүлэгч үгүй, ажиллагсад нь бөөгнөн ТВ үзэж байснаа, дуу алдаад явчихлаа.
Толинд харвал, би гэдэг хүн хөлөөсөө толгой хүртэл нэл цус нөж, шарх, хөх няц, шороо шавар болчихсон байх юм. Яг л үхээд амилсан шиг харагдаж байлаа. Сайхан сэтгэлт бүсгүйчүүд хэрэндээ л намайг угааж цэвэрлэж, арчилж тойлдлоо.
Цаг 02 өнгөрч байхыг үзээд алмайрав. Уг нь би нөхдөөсөө 20 цагийн үед, төдийлөн согтож халамцсан зүйлгүй, харихаар салж яван, таксинд суусан сан. Түүнээс хойшхийг огт санахгүй байв. Тархи толгой дүйнгэтэн манарч, өвдөхгүй хөндүүрлэхгүй газар ч гэж үгүй. Харин авч явсан бүх зүйл минь бүрэн бүтэн, тоо ёсоороо байлаа.
Өөрийгөө хаана байгааг асуувал, “22-ын товчооны дэргэд” гэлээ. Бүр ч гайхав. Нөхөдтэйгээ хотын төвд уулзаад, I хороолол дахь гэрээ зорьсон сон. 22-ын товчооноос аяны унаанд дайгдан харилаа.
Хэвлийдээ хүнд, тархи, өвдгөндөө дунд, бусад олон газраа хөнгөн гэмтэл авсан байлаа. Нүүр царай ч гэж алаг эрээн, ихэд гажсан, тун аймшигтай харагдана. Яаж ч хэвтсэн, хаа сайгүй хөндүүррлэнэ.
Хэвлийн гэмтлээс болж, мэс засалд орж билээ. Бусад гэмтэл ч уван цуван тэгсхийгээд эдгэж, ном маань бараг зарагдсангүй.
Ингэж би “Омен”-ий цээрлүүллийг хүртэж, үхэхээн дөхсөн билээ. Яагаад 20 цагт хотын төвд найз нөхдөөсөө эрүүл салсан хүн 02 цагт хотын гадна ухаангүй хэвтэж байсан бөгөөд, тэр хооронд болсон бүх зүйлийг санахгүй байгаагаа огт ойлгодоггүй. Хотын төв, I хорооллоос өөр очдог газар ч гэж надад байдаггүй атал шүү.
Заримдаа, би харанхуй шөнөөр, унтаа чигээр нисч явсан шиг, тэгш талд өнхрөөд л байсан шиг санагдаж, дотор зарсхийлгэдэг бөлгөө.


2. 40 насандаа “залуухан” гэгдсэн минь
Би 1-р ангидаа шүлэг бичсэн. 6-р ангидаа хэвлүүлсэн. 8-10-р ангидаа Т.Очирхүү, Д.Хүү нарын удирддаг яруу найргийн “Нахиа” дугуйланд суралцсан. 1998 онд “Чи шүлэг бичдэг л байж таараа. Манай сонинд шүлгээ өгөөрэй” гэсэн найзынхаа үгэнд урамшиж, хэдэн шүлэг бичсэн. Энд дурдсан он цагуудын хооронд огт шүлэг бичээгүй хэрэг л дээ. Бичмээр санагдавч, бичдэггүй л байлаа.
Ноднин нөгөө найз маань бас л шүлэг бич, уран бүтээл сайн хий, нас чинь явлаа гэв. МЗЭ-д элслээ, “Алтан өд”-ийн 2 номинацид бүтээлээ өгөв. “Болор цом”-д ч шүлгээ уралдуулав шүү.
Үндсэндээ, энэ жил л би яруу найраг сонирхож, бичиж эхлэж байна шүү дээ. Угаасаа миний бичлэгийн эволюци шүлэг тэрлүүлэх учиртай байж. Монгол сэхээтэнд байх ёстой ч чанар юм, хэл найруулгаа ч сайжруулъя, ер нь монгол хүн бүр яруу найраг сонирхож, бичиж, эх хэлээ бүрэн сайн эзэмшиж, хөгжүүлэх ёстой, уран зохиолын бага хэлбэр цагийн гачаалт надад тохирно гэх зэрэг итгэл үнэмшлээсээ болоод ичиж зоволгүй бичиж эхэлсэн.
Хавар нь, “Эх орон танаа” шүлгийн наадамд бүтээлээ өглөө. Нэгэн өдөр ядраад, гэртээ унтаж байтал, утас хангинаж, нэг давсан болохыг минь мэдэгдэж, Хүүхэлдэйн театрт яаралтай ирж өрсөлдөхийг урилаа.
Анх удаа л найргийн наадамд шүлгээ уншлаа. Яагаад ч юм, тэгээд л хасагдчихав. Лобби мобби, найраа майраа нь байхгүй болоод ч тэр юм уу.
Харин нөхөд маань “Чамайг залуу яруу найрагч Ч.Мөнхбаяр гэж зарласан. Нэг залуу яруу найрагч л гарч ирэх нь дээ гэж бодтол чамайг үзэгдэхээр гайхсан гэж. Хэзээ чи шүлэг бичдэг болчихоов?” гээд л, их л хөгжилдсөн билээ.
Уран зохиолын хүрээнд намайг мэдэх хүмүүс модернист үргэлжилсэн үгийн хэдэн бүтээл 90-ээд оны эхээр бичсэнээр минь л төсөөлнө. Харин шүлэг бичнэ гэж санах ч үгүй.
Тийм болохоор наадмыг хөтөлсөн найрагч, намайг Төв аймгийн залуухан яруу найрагч Ч.Мөнхбаяртай андуурсан болохыг хожим сонсч мэдэж билээ.
Уг наадамд би найз, бизнэсч Н.Батжаргалын нэрээр бас шүлгүүдээ өгсөн юм. Гэтэл хүлээн авагч бүсгүй “Н.Батжаргал яагаад дахин дахин шүлэг өгөөд байгаа юм бэ?” гэсэнсэн...

3. Адил сэтгэсэн минь
Анд найз Л.Батцэнгэл бид хоёрын ертөнцөст ойр төстэй зүйл бишгүй бололтой байдаг. Тиймээс адилавтар сэтгэх нь ч буй.
...2006 онд сон. Миний бие “Монголын сонгомол туужис”-т нь бүтээлээ өгөхөөр, Г.Аюурзана зохиолчийг болзсон газар болох, Ринченгийн хөшөөний дэргэд хүлээж байв. Аюурын машин оюутны жагсаалаас үүдсэн түгжрэлд саатжээ. Зохиолч Х.Хүчитхархурцбаатар тааралдаж, хоюулаа хөөрөлдөн зогстол, номын сангийн хаалга цэлийтэл нээгдэж, бараг таньдаг бүх найрагч, зохиолч сад тавин гарч ирж, бидний дэмий зогсоог гайхан хөгжилдөв. Дэлхийн яруу найргийн өдөрт зориулсан хурал энд болж буйг бид хоёр мэдээгүй нь тэднийг ихэд баясган байв. Мөн энэ тухай дуулаагүй Аюураа маань ч ирлээ.
Олон найз нартайгаа зэрэг гар барьж, мэндчилэх гэж тэвдэж байтал, Батцэнгэл маань үзэгдэж инээвхийлснээ, ойртож дөхөлгүй, шууд л нэг ном гарган, яаран хэдэн үг таталснаа, сая ирж, мэнд усаа мэдэлцэн, надад бүтээлээ дурсгаж амжив. Тэгээд л бужигнаан дунд уусан алга боллоо.
Дараа нь үзвэл, “Дэлхийн сэтгэлгээт Монголын модернист зохиолч Ч.Мөнхбаяртаа уран бүтээлийн өндөр амжилт хүсье!” гээд, “Сэтгэл минь, тэнгэрийн уяхан шат” хэмээх шинэхэн номоо дурсгажээ.
Тэр үед би яруу найргийг төдийлөн сонирхдоггүй байв. Найз нөхдийгөө хүндэлсэндээ л, дурсгасан номыг нь жаахан уншина. Цэнгэлийнхээ номыг талд нь ортол гүйлгэн хараад байтал яаралтай ажил гарч, түүний дараа ч асуудал үүсч, нэг мэдэхэд найзын маань түүвэр алга болжээ.
2009 он. Я.Мөнхжаргал найз маань нэгэнтээ, “Хонгорзул” сонинд хайрын шүлэг өгөөрэй гэсэн юм. Хараахан тийм бүтээлгүй асан тул, даруй таван шүлэг бичиж өгсөн сөн. Тэдгээр дунд, “Цэдэндоржийн цэцэрлэг”-ийн үеэ (90-ээд он) дурссан “Хаврын сэвшээ” шүлэг минь байв. Тэрийгээ гайгүй нь болчихлоо гэж бодов. “Хонгорзул”, “Утга зохиол, урлаг” сонинуудад ч нийтлэгдэв.
Гэтэл “Өдрийн сонин” дээр Л.Батцэнгэлийн “Гэрэлт хайрын дурсамж” шүлэг хэвлэгдсэн нь миний “Хаврын сэвшээ”-тэй нэлээд төстэй санагдаад болдоггүй. Номуудыг нь эргүүлж тойруулан үзтэл, нөгөө “Сэтгэл минь, тэнгэрийн уяхан шат” номын бараг эцсийн хуудсанд дурайж байх нь тэр.
Гараагаа дөнгөж эхэлж байж, шүлэг хуулсан болох нь үү дээ гэсэн жигтэй их эвгүйцэл төрж, найз руугаа утасдлаа. Тэгээд учир явдлыг хэлж, шүлгээ өөрчлөнө хэмээвэл, Л.Батцэнгэл маань харин “Миний шүлгийг гаргаж ирээд хуулаад сууж байна гэж найз нь огт итгэхгүй. Их сонин тохиол байна. Тэр шүлгээ битгий өөрчлөөрэй. Хоюулаа зэрэгцүүлж үзэх юм шүү” гэв.
“Салхинд намилзаж - намираанд сэрчигнэн”, “хавар зүрхэнд айлчилж - хаврын сэвшээ”, “дурсах бүр энхрийхнээр - хамгийг дурсах нь”, “арван жилийн тэртээг - арван нэгэн жилийн дараа”, “хөх яргуй шиг ижилдсэн - шүлэглэсэн уул цэцэг”, “хос цагаахан хун амилан нисэх нь - дан цагаан шувууд нисэхэд”, “байж, байлаа - байж дээ, байсанжээ” гээд л адил төстэй үг хэллэгүүд үзэгдэхэд палхийгээд л явчихаж билээ. Гэтэл найзын минь уужим ухаан дотрыг минь онгойлгосоон. Анхны хувилбарууд нь бүр чиг адилхан байсан. Ингээд, харин ч найз нөхдийн сэтгэлгээний ойр дөтийн бэлгэдэл болчихсон шүлгүүдийг толилуулъя:



ХАВРЫН СЭВШЭЭ
Хаврын сэвшээ хонгор үсний нь намираанд сэрчигнэн
Хатуу дарстай зөөлөн заяагаа хольж уусаан.
Хориод насны минь харанхуй хар, гэгээн гэрэлтэй цэцэрлэгт
Хор шиг гашуун үдшээр гэнэт тайвшрах нь тавилан байсаан.

Мөнхийн залуу мэлтрэн туяарах заяагаан санах нь
Мөнгөн хөлгийн цонх зөвхөн талст хөрөг болох мэт.
Хамгийг дурсах нь цэцэрлэгийн ёроолд суугаад модны оройг харах шиг,
Хацар гоо бүсгүй шүүдэр цэцгэн титим сүлжихийг үзэх мэт.

Архичин эрийн исгэлүүн сэтгэлийг зөөллөсөн
Алтан намрын бүлээн илч шиг уярал сайхан дүрийг нь
Шил дарсанд тусгаж аваад оддог л байж дээ.
Шингэсэн бүрийг нь ахиж үзэхгүй мэт залгилж л байж дээ.

Хожмын шүлэгчийн нүдэнд өртсөн бол яахин эрдэнэ болохгүй аж.
Хойчийн заяагаан орхиод гарахдаа, аваад гардаг байсанжээ.
Хад чулуу шиг хайрыг минь үлтлэн үлтлэн ургасан уян нахиа,
Халиран одсон он жилүүдийг холбон шүлэглэсэн уул цэцэг...

Хэнзхэн итгэлд минь ямагт залуу байх тэр л бүсгүй
Хиргүй сэтгэлийн минь сүмд гуниглан буйг бадаг мэднэ.
Өндөр хөөрсөн цээл сайхан гуа нь тунгалаг эсрэгцэл.
Өлөн сархадач эрийн сэтгэлээр ч эрдэнэт дүрийг бүтээмүй.

Хэзээ ч баяртай гэж хэлээгүй, хэзээ ч уулзахгүй шиг заяа
Хэрвээ бүрээний цуурай, төгөлдөр хуурын аязыг минь сонсвол
Арван нэгэн жилийн дараа мэндчилж буйг ойлгоно.
Арван нэгэн жилийн дараа хариуг би олж, ахин шад бичнэ ээ.

Хамаг юм гоцлол хоолойн амин шиг хайлган болоход,
Хаврын салхин дунд дан цагаан шувууд нисэхэд,
Өргөн их ая мэт гол ус, сэтгэл сүмийн хажуугаар урсахад,
Өнчирсөн бүхэн учралын дууг түрж, харин би заяагаа угтмуй.
Ч.Мөнхбаяр
2009.02.18

ГЭРЭЛТ ХАЙРЫН ДУРСАМЖ
Сурагч цагаан даашинз зүүдний салхинд намилзаж
Сугаавидын орны сэмбэрүү зүрхэн тольтонд дэлгэрнэ
Энхрий чамайг дурсах бүр хавар зүрхэнд айлчилж
Эргэх цагийн шувууд хачин гунигтай гунганана
Дурсах бүр энхрийхнээр хаврыг зүрхэнд шимшрүүлж
Дурсгалын нимгэн дэвтрээс уруулын хээ чинь тодорно
Арван жилийн тэртээг нэхэн бодлогошрох хөвгүүн
Ангийнхаа хаалгаар чамайг орж ирэхийг хүлээнэ
Бэхэн цэнхэр ширээнээ хөх яргуй шиг ижилдсэн
Бидэн хоёрын үерхэл нялх улирлын анхил байж
Хүзүүг нь зөрүүлж зурсан хос цагаахан хун
Хуучин захидлын булангаас амилан нисэх нь амьдрал байж
Тормон хоёр нүдний урьхан харцанд уярч
Торгон долгио гүелзэхэд тогонд цохиулж мэнэрдэг байлаа, би
Тормос зөөлөн мишээл хацарт нь туяарч гэрэлтээд
Том болохоороо, хоёулаа! гэхэд нь тун чиг итгэдэг байлаа би
Сайхан тохойн намраар өдөржин төмс хурааж
Саран тэргэл шөнөөр үнсэхийн эрдэм суралцаж
Хиргэстийн амны дэнж дээр үдэшжин гитар нүдэж
Хиргэсүүр чулууг уяртал дуулж л явсан даа, бид хоёр
Л.Батцэнгэл


Хуучилсан Ч.Мөнхбаяр
http://moenhbayar.blogspot.com

Монгол фашизмын ухаан хэрэгтэй


Хориотой өгүүллийг нийтэлж байна. Хууль зүйн яамнаас 1995 онд “Салхи” сониныг “харгис хэвлэл” хэмээн хориглон хаасан билээ. Дэлхийн II дайн дууссаны 50 жилийн ойд зориулсан, хориотой өгүүллийг нь сонирхуулан нийтэлж байна. Дэмжин талархсандаа бус, уншигчид элдвийг эргэцүүлэн тунгаагаасай гэсэндээ нийтэлсэн юм шүү.

Дэлхийн II дайны дууссаны 50 жилийн ой энэ онд болно. Фашизмыг ялсны 50 жилийн ой. Гэтэл өнөөдөр неофашизм хүчээ авч байна. Италид неофашистууд ялалт байгуулсныг бид мэднэ. Бид ардчилсан бөгөөд, фашизмыг ч, коммунизмыг ч хуулиар хориглоогүй оронд амьдарч байгаа болохоор өнөөдөр фашизмын тухай шинээр, чөлөөтэй авч үзэх боломжтой болжээ.
Фашизм гэж юу вэ? “Капитализмын хурц хямралын нөхцөлд, империалист хөрөнгөтнүүдийн хамгийн харгис түрэмгий хүрээллийн ашиг сонирхлыг илэрхийлэн гарч ирсэн үзэл суртал, улс төрийн урсгал” гэж марксч-ленинчид хариулах нь лавтай биз ээ. Ингэхлээр фашизм нь сөрөг л үнэлгээ авч таарах нь. Тэгвэл фашизмын нэмэх, хасах, сөрөг эерэгийг өнөөдөр шүүн тунгааж үзье л дээ.
Коммунизм анархизм амар заяа үзүүлэхээ больсон, эмх замбараагүйтэл, хямралд нэрвэгдэж гүйцсэн Итали оронд анх фашизм үүсчээ. Фашио гэдэг нь эв нэгдэл гэсэн үг. Басхүү эртний ромын эзэн хаад, дээдсийн барьж ёсолдог байсан, саваагаар ишийг нь багцалсан сүхийг фашино гэж нэрлэдэг байжээ. Францаас Латин Америк хүртэлх романы соёлт олон улсын төрийн сүлдэнд фашинаг дүрсэлсэн байдаг.
Эртний Ромын сүр хүч, эв нэгдлийг сэргээх үндсэрхэг санаа Италид үүсч төрсөн хэрэг. Фашистууд эртний ромынхны адилаар гараа дээгүүр өргөн мэндчилдэг ч байжээ. Италийн фашистуудын удирдагч Дуче Муссолини 1922 онд сонгуульд ялж засгийн эрхийг гартаа авсан.
Энэ үед өөр нэгэн удирдагч Адольф Гитлерийн толгойд XIX-XX зууны шинэ шинэ амин чухал онол сургаалиуд эргэлдэж, национал-социализм буюу наци хэмээх нийгмийн санаа бүрэлдэн төрж байжээ. Гитлер 1925 онд “Майн кампф”-аа туурвиж, миний тэмцэл юунд орших вэ гэдэгтээ концептуаль хөтөлбөр боловсруулж өгч чадсан байна. Фашистууд ямар ч онолгүй, гагцхүү засгийн эрхийг гартаа авах гэсэн гэдэг нь худал юм. Харин эсрэг. Өнөөдөр ч мөн адилаар үнэлэгддэг шинжлэх ухааны хамгийн тэргүүний онолуудаар тэд зэвсэглэн байж, ард түмний сэтгэл зүрхийг татах хөтөлбөрөө буй болгосон байнам.
Засгийн эрхэнд тэд хүчирхийлэл, улбар цамцтнуудын нударгын хүчээр гарсан гэдэг. Гэтэл аргагүй хамгаалалт тэдэнд зайлшгүй шаардагдсан ажээ. Зөвлөлтийнхний санхүүжүүлдэг “Рот фронт” гэдэг коммунист хүчирхийлийн нүсэр байгууллагын халдлага, харийнхны  ноёрхол, цэрэг цагдаагийн түрэмгий нөхцөл, нууц албаныхан болон улс төрийн томчуудын далд явууллага, гадны агентуудын ажиллагаа, мафи лоббийн бүлэглэлүүдийн аюул заналхийлэл, гэмт хэргийн хавтгайрал гээд л фашистуудад аюултай хүчин зүйл хэтэрхий олон байв.
Арийчуудын сайн үйлсийн бэлгэдэл-хас тэмдгийг сонгон аваад байсан фашистууд улс орноо аврах зорилгодоо хүрэхийн тулд өөрийн эрхгүй улбар цамцтаны хамгаалах отрядуудыг байгуулж, тэмцлээ үргэлжлүүлэн тулалдсан юм. Харин ч энэ нь бусад оронд элбэг тохиолддогчилон иргэний дайн болж хувирсангүй, дээд цэг нь зодоон л байсан билээ. Гэвч энэ нь Гитлерийн эв нэгдэлч санаанд сэтгэлд эс нийцсэн тул, тэрбээр хожим улбар цамцтаны отрядыг тараасан.
Гитлер германы ард түмний хүсэл зоригийг эрхэмлэн үзэж, илэрхийлэн хамгаалж байсан тул, тэр үеийн бүх улс төрчдөес хамгийн нэр хүндтэй нь байлаа. Гитлерийг дунд сэхээтнүүд, ажилчид, шоовдорлогдсон цэргийнхэн авран хамгаалагчаа гэж үзэж байв. Бүхний эрх ашгийг хамгаалах хөтөлбөр боловсруулсан тул баячууд ба ядуучуудыг нэгтгэж чадсан юм.
Үндэсний социалист нийгмийн хөтөлбөр нь тэргүүний агаад дэвшилтэт байлаа. Ленинист иргэний дайн, улаан дээрэм, алан хядалт, яргалалт, сталинист үргэлжлэлийг харин тэр бүрэн үгүйсгэж байв. Өндөр соёлтой, хөгжилтэй германы ард түмэн Гитлерийг талархан дэмжсэнээр, түүний удирдсан НСДАП нам дэлхийд хүчирхэгт ордог, II Интернационалын гол тулгуур болж байсан Германы Социал-Демократ Намыг сонгуульд ялсан юм.
Бүх намын дэмжсэнээр батлагдсан “Засгийн газарт онц бүрэн эрхийг олгох хуулийн” дагуу Гитлерийн засгийн газар НСДАП-аас бусад намуудыг хорьж, ҮЭ-үүдийг тарааж, эрх мэдлээ нэмэгдүүлсэн билээ. Сүйрлийн дараахь хямрал бүх ард түмнийг зовоож байсан тэр үед НСДАП эмх замбараагүй байдлыг зохицуулж, хүчтэй шийдэмгий бодлого явуулах болсон нь хэний ч санаанд нийцсэн нь зүйн хэрэг.
Гитлерийн ярьж байсан зүйлс бүх ард түмний урмыг бадрааж, туйлын үнэн, авралын үг мэт сонстож байлаа. Гитлер үндэсний баатар, хайрыг татсан хүн, агуу удирдагч, ер бусын аврагч, гэгээн ширээт, тэнгэрийн элч, суут жанжин шиг л харагдаж байсан нь сонин. Гитлерийг Есүс Христ, Мартин Лютер (соён гэгээрүүлэгч, герман сүмийн эцэг)-тэй зүйрлэж байлаа. Тэр үед Германд очсон хүний сэтгэлд юуны өмнө Сэргэн мандалт гэсэн үг эрхгүй бууж байсан гэдэг.
Улс орны хагарал бутралыг дор нь зогсоосныхоо дараа эдийн засгийн уналтыг эцэс болгож, харин ч өсөлтөд хүргэсэн байна. Ажилгүйдлийг үгүй болгож чаджээ. Эдийн засагтай улсуудад ажилтай байна гэдэг нь, нэр төрөө бодох төдийгөөр бэлгэдлийн чанартай ажиллана гэсэн үг биш, амьжиргаагаа хангана гэсэн үг байдгийг санацгаая. Зүдэрсэн түмнийг амьдралтай золгуулснаар баячуудыгаа улам баяжуулах амлалтдаа ч хүрсэн байна. Армиа сэргээж, харийнхны мэдэлд байсан Рейн нутагтаа цэргээ оруулж, Саараа Францаас авч, Герман улс үндэстнийг устгах зорилготой Версалийн гэрээг зөвшөөрөхгүйгээ мэдэгдэж, гадаад бодлогодоо гялалзсан ялалт байгуулж эхэлсэн юм.
30-аад оны төгсгөлөөр Франко, Салазар, Дольфус, Хорти, Антонеску, Александр, Маннергейм гээд олон фашист жанжид тодорсон. Испани, Португали, Австри, Унгар, Румын, Болгар, Финлянд, Хорват, Словак, Словени, Польш, Латви, Литов, Эстони (Японд ч гэж хэлж болно)  зэрэг олон оронд фашизм ялсан төдийгүй, улс төр-эдийн засгийн идэвхтэй амьдралтай бүх оронд фашизм төрийн бодлогын хэмжээнд ч, сөрөг хүчний хэмжээнд ч байж байлаа. Бараг бүх орон фашит болчихоод байсан юм. ЗХУ, Хятад, Манж гээд хөршүүд маань ч тэр.
Засгийн эрхэнд гараад Гитлер еврейчүүдийг харгисласан гэдэг ойлголт бидний санаанд амь бөхтэй оршиж буй... Гэтэл тэр үед Германы нийгмийн бүх салбарт еврейчүүд чухал байр суурийг эзэлж, тэмтрүүлээ тэлэх наймаалж адилаар эл үндэстнийг чухам боомилон байжээ. Еврейчүүд далд нөлөө, хэлхээ холбоогоо ашиглаж, бүхнийг эрхшээх нууц бодлогоо улам хүчтэй хэрэгжүүлж байв.  АНУ, Англи, Герман, Зөвлөлт гээд л олон их гүрэнд тэд ноёрхож, дэлхийгээр тоглож байсаан.



Ийм л нөхцөлд Гитлер тэднийг хазаарлан зогсоох арга хэмжээ авсан юм. Энэ нь тэр үед оросууд цөөнхүүдийг, түркүүд армянчуудыг, колоничлогчид нутгийнхныг аймаглан хөнөөж байсныг бодвол өдөр шөнө шиг ялгаатай байсныг өгүүлэх юун. 10 жилийн турш еврейчүүдийг Германаас гарч явахыг гуйсан. Тэдэнд Палестин, Төв Африк, Мадагаскар, Аргентин, АНУ, ЗХУ-д суурьшихийг санал болгож, нөхцлийг нь бүрдүүлсэж өгч байсан.
Германы хувьд, еврейчүүдийн эзэрхэл дарангуйлал нь тэвчихийн аргагүйд хүргээд байжээ. Еврейчүүд Германы нийгмийг аюулт бактери адил хөнөөж байсан байна. Гитлерийн еврейн бодлогоо эхлэхэд дэлхийн еврейн лобби, мафи, бүтцүүд Германы бүх бараа, эдийн засгийн ажиллагаа, засгийн газрын орших нөхцлийг хориг бүслэлтэд оруулж байснаас үзэхэд л тэдний далд хүч ямар их цар хүрээтэй байсан нь ойлгогдоно.
Дэлхийн II дайны үед ЗХУ-ын 30, Германы 10, Польшийн 9, Югославын 6 сая иргэн амь үрэгдсэн. Мөн 6 сая еврей хүн амь насаа алджээ. Еврейчүүдийг хядсан гэж Гитлерийг мөнхөд хараан зүхэж байгаа билээ. Гэтэл еврейчүүд бусдын л адилаар хорих лагерийн нөхцөлд амь үрэгдсэн. Хорих лагерийн нөхцөл нь фашистуудад ч, холбоотнуудад ч адилхан байсан юм.
Сталин хэдэн арван сая иргэдээ хядаж, мөн украины ард түмнийг устгахыг зорин 10 саяыг нь голодомор гээчээрээ өлсгөж алж, 20 ард түмнийг “урвагч” гээд, устгах ажиллагаа явуулж, бараг устгасан.
Гагцхүү XX зууны бүх геноцидийн хэргээс Гитлерийнхийг онцгойлж авч үздэг нь холбоотнуудын, еврейчүүдийн явууллага билээ. Тэр үед бүх том улс геноцидийн бодлого явуулж, түүнийгээ зүй ёсны хэрэг гэж үзэж байсан.
Хамгийн том геноцидийг Герман биш, бусад улсууд үйлдсэн билээ. Жишээлэхэд, XX зууны хамгийн аймшигт хядлагын нэг бол польшуудыг аймаглан хөнөөх бодлоготой байсан Сталин 14000 гэмгүй польш офицерийг нэг дор нь өчиггүй буудсан явдал юм. Ер нь Монголын хөршүүдэд хамгийн аймшигтай юм болж байв.
Өнөөгийн өндөрлөгөөс харж байхад еврейн асуудлыг ганцааранг нь дөвийлгөөд хэрэггүй санагдана. Энэ нь бусад харгислагчдыг цагаатгасан төдийгүй, тэдэнд тал зассан хэрэг болох юм.
Ариун дайн, Жихад газават, Шамбалын дайн гэх зэргээр, христийн, исламын, буддын, ер нь бүх шашинд хамаг дайныг эцэс болгох сүүлчийн их дайны тухай номлосон байдгийг бид мэднэ. Өмнөө тулгарсан хамаг асуудлыг шийдвэрлэх хүслэн хүн терөлхтөнд юутай их байдгийг энэ санаа нь нотлох билээ.
Персийн аюулаас сэрэмжлэхийн тулд эхлээд Фракитай, дараа нь Дарий хаантай, чингээд бас цааш цаашдаа байлдах шаардлага Македони улсын эрх ашгаас үүдэн гарч ирж буйг Александр ухамсарлан, аргагүй ард түмэндээ дэлхийг эзлэх зорилго тулгарсныг мэдэгдсэн гэдэг. Чингис хаан ч гэсэн бүх дэлхийн хэмжээнд асуудлыг шийдвэрлэж, амаржуулан жаргаахгүйгээр Монголын асуудлыг салангид шийдвэрлэх боломжгүйг ухаарч, дэлхийг байлдаж дагуулахаар гарч байсан.
Дэлхийг эзлэх гэдэг заримдаа шунаг сэтгэл, нэр төр хөөцөлдөхийн илрэл байсан нь үнэн. Тэгвэл заримдаа аргагүйн логик байсан юм. Ямар ч л гэсэн Гитлерийн үед бүх том гүрнүүд дэлхийг байлдах дагуулахаас буцахгүй байсан. Өнөөдөр ч ялгаагүй.
“Японы эзэн хаан бол дэлхий дээр эрт дээр үеэс эзэн тэнгэрээс уламжилж ирсэн эцэг өвгөдийг минь төлөөлсөн цорын ганц эзэн учраас бид гагцхүү Японы эзэн хаан л энэ дэлхийг бүхэлд нь захирсан эзэн байгаасай гэж хичээнгүйлэн зүтгэнэ” гэсэн 1915 оны самуурай нарын үг өнөөдөр ч хүчинтэй байдгийн л адил юм. Муссолини гэхэд л дуртай цагтаа зодолдоход бэлэн байгаа мэт, ямагт Италийн аугаа их хувь тавилан, агаар тэнгэрийг бүрхсэн Италийн нисэх хүчний тухай ярьдаг байжээ. Энэ л үед Гитлер дэлхийн хэмжээний фюрер болохоор аргагүй шийдвэрлэж байсан байна.
Тэр үед зөн, сэрэл, инстинктийн ач холбогдлыг өндөр авч үздэг иррационалист, экзистенциалист, фрейдист философи урсгалууд үүсч хөгжиж байлаа. Басхүү геополитикийн үзэл санаа хүчтэй байв. Германы газарзүйч Ф.Ратсель “Организм бүр амьдрах орон зайн төлөө тэмцэл явуулдаг” гэсэн бол шведийн эрдэмтэн Р.Челлен “Төрт улс-амьдралын хэлбэр” гэсэн бүтээлээ туурвиж, К.Хаусгофер, Е.Обст, К.Шмидт, Г.Гримм, А.Хеттнер, А.Грабовски нарын философичид үүнийг нотолж  байв.
Германы санаа хүчтэй байв. Германы газарзүйч Ф.Ратсель “Организм бүр амьдрах орон зайн төлөө тэмцэл явуулдаг” гэсэн бол шведийн эрдэмтэн Р.Челлен “Төрт улс-амьдралын хэлбэр” гэсэн бүтээлээ туурвиж, К.Хаусгофер, Е.Обст, К.Шмидт, Г.Гримм, А.Хеттнер, А.Грабовски нарын философичид үүнийг нотолж байв. Германы сэтгэгч О.Шпенглер 1922 онд “Европын эцэс” бүтээлдээ “Хүн бол дуртай зүгт нь хөөгөөд явуулчихаж болох номхон үхэр сүрэг шиг биш, харин үүрэндээ хэнтэй ч эн тэнцүү байхыг үл тэвчин хүлцдэг толгойлогч арслан шиг юм” хэмээн өгүүлж байлаа. Тийм ч учир үндэстний онцгой чанар, нөгөөгөөс давуу шинжийг онцолдог үзэгдэл нь I Наполеоны бодлогыг бишрэгч Н.Шовений нэрээр шовинизм хэмээн тодорч иржээ.
“Хүн төрөлхтний нийгмийн хөгжил нь амьдралын төлөө тэмцэл. Энэ тэмцэлд мөхөх ёстой байсан субъектүуд үлдэж хоцорч байгаагаас гамшиг бүхэн үүднэ” хэмээн социал-дарвинист Л.Гумплович, Г.Ратценгофер, А.Смолл нар номлож байлаа. Ж.Гобиногийн расист концепци: “Арьстнуудын физик, психологийн ялгаа нь нийгмийн соёл, түүхэнд их үүрэг гүйцэтгэнэ” хэмээн сургаж байв.
Хэт өсөлтийг зохицуулдаг зүй ёсны үзэгдлүүд нь дайн, өлсгөлөн, өвчин юм гэсэн А.Мальтусын үзэл санааг неомальтусч Г.Браун, Ж.Боннер, Г.Тейлор, П.Эрлих нар хөгжүүлж, “хүн амын дээд хэмжээ” гэсэн санааг гаргаж ирээд байлаа. Генетик, генийн инженерчлэлийн хөгжлийн дүнд шилдэг хүмүүсийг шалгаруулах, үлдээх, хөгжүүлэх асуудлыг авч үздэг евгеникийн шинжлэх ухаан буй болов. XIX-XX зуунд гарч ирсэн энэ бүх онол сургааль нь хүн төрөлхтний эрүүл ухаан, бүтээлч сэтгэлгээний тэргүүний ололтууд байсан бөгөөд өнөөдөр ч тэр хэвээрээ бөлгөө.
Фашизм үүсч хөгжсөн хөрс гэвэл ийм юм. Фашизм бол зайлшгүй байдал, логикийн тооцоо, ард түмний хүсэл зориг, сургамжтай явц байлаа. Холбоотнууд дэлхийн II дайнд ялснаар фашизм ялагдсан бус. Харин ч фашизм зайлшгүй байсан нь нотлогдсон бөгөөд өдгөө ч бид түүнээс зарим хэмжээгээр суралцах хэрэгтэй байгаа юм.
Дэлхийн II дайны дараа Германыг Британи, Франц, АНУ, ЗХУ дөрөв бүсчилэн хувааж эзэмшсэн. Дорнод Германыг Польшид өгсөн. Дорнод Прүссийг ЗХУ, Польш хоёр хувааж авсан. 6,75 сая герман хүнийг төрсөн нутгаас нь хэрцгийгээр хөөж, холбоотнуудын эзэмшлийн бүсэд хүчээр тараасан. Германы ард түмний бахархал, түүхийн нэгэн баталгаа болох хүчин зүйл-Прүсс орныг эгнэгт устгасан. Сталин ганцаараа гэхэд л Германы үйлдвэрүүдийн 80 хувь, 20 млрд ам.долларыг дайны төлбөрт авахаар шаардлага тавьж байсан. Герман эмэгтэй бүрийн хэвлийд орос үр суулга гээд бүгдийг нь толгой дараалан хүчиндүүлж байсан.
Гэтэл өнөөдөр Герман ахин хүчирхэг болчихоод байна. Нэгдсэн Европод Герман ноёлох нь ойлгомжтой боллоо. Фашизм Төв, Дорнод Европын улсуудад бус, дэлхийн бүх улсуудад дэлгэрлээ. Холбоотон асан Орос, Америк, Англи, Францад хамгийн томоохон фашист хүчнүүд байна.
Монголд ч фашизмын хий үзэгдэл, фашизм амжилттай үүсч хөгжих хөрс байна. Монгол хамгийн эртний хуурай газар тул энд араатан жигүүртний амьдрал буй болсон. Хүний хамгийн эртний өвөг - Zalambdalestes Монголд олдсон. Хас тэмдэг Монголоос гаралтай. Монголын Говьд арийчууд буй болсон. Арийчууд баруун өмнө тийш нүүдэллэсэн нь тодорхой.
Өвөг монгол улс аймгуудын их аян дайн, Чингис хаан, түүнийг залгамжлагчдын байлдан дагуулал гээд бахдах юм бидэнд их бий.


Ч.Мөнхбаяр
1995 он.


P.S. Энэ үед миний бие үндэсний эх оронч үзлээ фашист хэмээн алдаатайгаар нэрлэж байсан бөгөөд, бас ч гэж зохих хэмжээний фашист үзэлтэй ч байсан юм.

Иж бүрдэл


“—Монголын цуглуулагчдын холбоог үүсгэн байгуулагчдын нэг Молом бид хоёр Зөвлөлт улсаас хамтдаа, цуглуулах өвчнийг тээж ирсэн билээ.
1937 онд, манайхыг латин үсгийн мөнгөн дэвсгэрт, марктай болгох шийдвэр гарав. Ленинградад хэвлүүлж, цутгуулсан иж бүрдэл загваруудыг нь авчралцах хувь тохиол мөн л бид хоёрт заяагдсаан...
Нэгэн өдөр Молом маань нүд нь гэрэлтчихсэн амьтан өрөөндөө сууж байлаа:
“Нөгөө латин үсгийн мөнгө, маркийг “эсэргүү ажил” гэж зарлаад, оролцсон улсыг нь баривчилж эхэлжээ.
Зөвхөн авчралцсан бид хоёрыг яав л гэж.
Үлгэр загварыг нь ч устгасан. Гагцхүү найз нь нэг иж бүрдлийг нууж чадлаа. Хорвоод хосгүй эрдэний эзэн нь би боллоо! Даян дэлхийн цуглуулагчид одоо  надад л атаархана!” гээд далд газраасаа, нөгөө эрдэнээ гарган ирж үзүүлэв.
Дараа нь тэр, нууцаа задалсандаа харууссан байх. Гэвч цуглуулагч хүн ховор нандин зүйлээ хэн нэгэнд үзүүлэхгүй байна гэдэг, жинхэнэ газар дээрх там шүү дээ! Тэр тамыг Молом давсангүй.
Би иж бүрдэлд шунаж, өдрийн бодол, шөнийн зүүд болж тарчлав. Эцэст нь би, “Латин үсгийн мөнгөний” эсэргүү хэргийг Молом анх харийн даалгавраар санаачилсан гэж матаад баривчлуулчихлаа.
Тэгээд л нэг шөнө салгалж чичрэн байж, далд газраас нь өнөөхийг аваад эргэтэл, үүдэн тушаа Молом ташаагаа тулаад, инээмсэглэн зогсч үзэгдсэнээ, замхран алга болов!
Тэр үед юу тэгж харагдсаныг бүү мэд. “Моломын сүнс үү” ч гэж бодох юм. Яг л тэр эгшинд цаазлуулсан бололтой байдаг.



Иж бүрдлийг авснаасаа хойш хэд хоног элий балай, ухаан солиотой юм шиг явсан даа. Түүнээс хойш ч, ер нь олигтой өөдөлсөнгүй. Моломын сүнстэй л хамт амьдарлаа шүү дээ.
1990 он хүртэл “эсэргүү” иж бүрдлээ өөрөө ч бараг үзэж харалгүй, айж, нууж явлаа. Түүнээс хойш, түүхийн элдэв баримт дэлгэгдээд, судлагдаад, миний ялт хэрэг илэрчих гээд байх болсон тул бас л хав дарж ирлээ.
Хосгүй эрдэнээ хэнд ч үзүүлж чадахгүй байна гэдэг миний хувьд Моломын сүнстэй учрахаас дутуугүй там байсан даа!” хэмээн өвгөн цуглуулагч Цэрэнпил хоолой чичрүүлэн, нулимс дуслуулан яриад, нууц газраас иж бүрдлийг гарган ирэхэд, түүний шавь, залуу цуглуулагч Өлзий нь догдолсондоо, золтой л багшаасаа өмнө талийсангүй...
Эндээ хоносон тэрбээр ад чөтгөрийн бодолд автаж, огтхон ч унтаж чадсангүй. “Ердөө хажууханд л, хорвоод ганцхан эрдэнэс буй” гэж бодохоос л тэсч байхын аргагүй.
Өлзий бараг шөнөжин эргэцүүлэн бодсоны эцэст өвгөний цуглуулгын өрөөнд орж, иж бүрдлийг хулгуужээ. Цуглуулагч хүний нямбай барилаар үүнийг гүйцэлдүүлж амжсандаа итгэж ч үл чадан эргэтэл, үүдэн тушаа газар, суумгай болсон Цэрэнпил багш нь ташаа тулан зогсч байхыг үзээд, таг хөшлөө. Бүр инээмсэглэж байх нь, яг л Молом! Дараа нь тэр замхран алга болов...
Элий балай Өлзий гэртээ ирсэн хойноо иж бүрдлээ болгоомжтойхон гаргаж ирж үзэв. Хайрцагных нь ёроолд нугалбар цаас байхыг авч харвал: “Өлзий! Чамайг энэ эрдэнэсийн эзэн болох үес өвгөн багш нь хүлцэж чадалгүй нүд аньсан байх биз ээ. Дэлхийн хамгийн үнэт энэ эрдэнэсийг чи үхэн үхтлээ ил гаргаж чадахгүй. Учир нь, миний ч, чиний ч асар их нүгэлт хэрэг илрэх болно. Яагаад би энэ эрдэнэсийн зовлонг ганцаар эдлэх ёстой гэж? Авсан бүхнээ өгдөг, тийм учраас үхдэг” гэж настай хүний хэв муутай бичгээр сарайлгасан байх аж...
Ч.Мөнхбаяр


“Утгын чимэг-2008” богино өгүүллэгийн наадамд өгсөн бүтээлийн нэг нь энэхүү “Иж бүрдэл” хэмээх өгүүллэг юм.

http://moenhbayar.blogspot.com

Хорвоод хосгүй тэнэг дарга нар, дэлхийн хамгийн баян ард түмнийг дэлхийн хамгийн гуйлгачин ард түмэн болголоо


Ордыг ердийн газартай адилтган, харьд хямд үнээр түрээслүүлж, баялгийг нь цөлмүүлэх, концэссийн хууль гээч колоничлолын хуулийг батлах гэж байна

1. Амь амьдрал, алаг үрсээ 30-хан зоосоор худалдлаа гэж үү?
Саяхан нэгэн сонины тэргүүн нүүрийг хараад уурлах биш, бүр инээд хүрлээ. “100 сая доллар” гэсэн бичээстэй том картон барьчихсан, байдгаараа баярлачихсан дүрстэй дарга нарыгаа хараад. Айвэноугийн төлөөлөгч хажууд нь бүр нэг Монголын ард түмнийг ивээгч Бурхан, Эзэн Чингис байгаа юм аятай ихэмсэглэн зогсчээ.
Дотроо бол: “Иш чааваас. Ямар үхсэндээ баярласан юм бол. Олон зуун тэрбумын баялагтай нутгаа бидэнд өгчихөөд, нэлээд хэсгийг нь 100-хан сая доллараар манайд худалдчихаад, юу авчихлаа, хүртчихлээ гэж ингэж эргүүттэлээ баясаа вэ? Монголын дарга нар шиг тэнэг улс дэлхийн аль ч галзуугийн больницоос олдохгүй буй заа. Цаазаар авахуулах гэмт хэрэг хийчихээд, хөөрцөглөөд байх. Эдний ард түмэн нь арай ч, эх орноо худалдах , эх орноосоо урвах гэдгийг огтхон ч ойлгохоо, мэдрэхээ байчихсан зомбинууд биш байлтай. Амь амьдрал, алаг үрсийнхээ ирээдүйг 30-хан доллараар буюу, Иудагийн 30 зоосоор худалдчихаад, тэрүүгээрээ нэг түмпэн мах авч идчихээд, гүйлгэж суулгаж, тийрч үхэх, тэгээгүй нь цаашдаа өлбөрч талийх, тийм хамгийн арчаагүй боол, өт хорхойн сэтгэлгээтэй ард түмэн биш л баймаар. Бүх нийтийг хамарсан сэтгэцийн гажиг тусчихна гэж баймааргүй л юм. Дэлхийн талыг эзэлж, дундад зууны турш хүчирхэг явсан Чингисийн монголчуудын үр сад гэхэд яасан ч хүлцэнгүй, ноомой, дорой санагднам бэ? Алт баялагийг нь улайм цайм дээрэмдээд, улс үндэстнээр нь устгаж байхад, 30 зоос горилон алгаа тосоод л сууцгааж байгаа бус уу? Эсэхүл, энэ ард түмэн бүхнийг ойлгож байгаа. Зүрхний хилэн нь торхтой дарь шиг болсон байх. Тэр цагт энэ хэдэн тэнэг монгол дарга эгшин зуур хумхын тоос болно. Бид ч хэцүү байдалд орно. Тэрнээс өмнө л хамаг баялагийг нь хуурайлж хувхайлж амжих хэрэгтэй” гэж бодож байсан биз ээ.

2. 1 удаа 30$ биш, сар бүр 2000-10000$ авах боломжтой
Дарга нар маань ЗГ-т 100 сая доллар орж ирсэнд баярласан. Тэндээс хулгайч зангаараа аанай л, хэдэн ногоон өөрсөддөө унагачихна. Бас “Ард түмнийг хууран мэхэлж, амыг нь нэгмөсөн таглах ганц сайн боломж олдлоо. 30 зоосны авлига авчихсан, бидэнтэйгээ нийлээд л  эх орноо худалдалцчихсан, урвалцчихсан улс чинь, ичсэн нүүрэндээ тэмцэл хөдөлгөөн гаргаж зүрхлэхгүй” гэж бодож баяссан хэрэг.
Оюутолгойн ашгийн 10-15 хувийг эх орноо худалдсан том жижиг дарга нар хүртэнэ /Монгол улсад бол 30 зоос л өглөө, ингээд гүйцээ/, үүнд бол бүр ч их баяссан нь ойлгомжтой.
Дэлхийн хамгийн баян ард түмнийг дарга нар маань тэр 100 сая доллараар, дэлхийн хамгийн гуйлгачин ард түмэн болгож харагдууллаа.
Монголын баялаг бол, харьяат бүрдээ сард 2000-10000 долларын хувь хүртээгээд, улсаа өндөр хөгжилтэй, бүх монголчуудыг нэгтгэсэн гүрэн болгочиход хүрэлцэх хэмжээний далайцтай юм. Гэтэл нэг удаа 50 мянган төгрөг өгөх юм гэнэ. Тэр нь дарга нарын хариуцлагагүйгээс /эсвэл харь эздийнхээ өмнө бол хариуцлагатайгаас/  болж түгсэн,  гахайн ханиаднаас сэргийлэхэд ч хүрэлцэхгүй. Ард түмнээ бүр нэг зүгээр гахай болгохыг тэд зорьж ирсэн, гэтэл одоо хүний ханиад ч тусахаа болилоо. Юу болж байна вэ?



3. Дарга нар өөрсөддөө голланд өвчнийг, ард түмэндээ гахайн томууг бэлэглэсэн
Сангийн сайд С.Баярцогт урьд ийм их мөнгө ЗГ-т орж ирж байгаагүй гэж түүлгэчин царайлав. Зарим жил гагцхүү Япон улс 300 сая долларын тусламж үзүүлж байсан санагдах юм. Сайн санаат улс тусалбал тэр нь мөнгө биш цаас болчихдог, муу санаатай улсад 100-хан сая доллараар олон зуун тэрбум долларын баялгаа худалдчихаар тэр нь цаас биш, мөнгө болчихдог юм байлгүй.
Эх орноо худалдсаны баярыг тэмдэглэж, иргэдэд 50 мянгыг түгээх гэж байна гэж ойлгогдохоор зүйлийг дарга нар хэлж байна. Сонин сонин, солиотой галзуу баяр тэмдэглэдэг болох нь ээ, бид чинь.
Нэгэн дарга: “ЗГ улс төрийн том амлалтыг энэ 50 мянгаар зогсооно!” гэж том “баав”. Харж байгаа биз. 30 зоосноос цаашаагаа юу ч байхгүй болно, дарга нарын “баас” л дээрээс унах болно. ЗГ улс төрийн том амлалт хийхгүй гэнэ. “Монгол улс үндэстний  төлөө анхаарал тавихгүй ээ, цаашид энэ улс үндэстэн байхгүй болох юм чинь” гэсэн санаа шүү дээ. Улс төр бол хамтдаа амьдрах ухаан. Тэд улс үндэстэнтэйгээ хамт амьдрахыг хүсдэггүй. “Бид л амьдрах ёстой” гэсэн харгис бодлого нь 20 жил үргэлжилж байна.
“50 мянга бол ашигт малтмалын хишгийг хүртэж болохын хамгийн том илрэл” гэж нэг сайд чалчив. Ахиад юм харалтгүй шүү л гэсэн үг. “Бид Оюутолгойн гэрээг хийлээ гээд ямар ч шагнал аваагүй” гэж гонгинов. Эх орноосоо урвачихаад шагнуулах нь хэм хэмжээ болчихоод байгаа болохоор тэр.
Тэдний шуналд хязгаар гэж алга. Оюутолгойн ашгаас манай дарга нарын халаасанд бол тэрбум тэрбум доллар орно. Гэтэл бас эх орноо худалдсаны шагнал гэж нэхэж байдаг.
Монголд голланд өвчин гэж гараад болохоон байсан гэнэ шүү. Тэр нь нийгмийн халамж хэтэрч, ард олон нь зүгээр тэжээлгээд, гэдсээ илээд хэвтэж байдаг болохыг хэлдэг гэнэ. Бүтэн сар, амралтын өдөргүй, 12 цагаар хөдөлмөрлөөд, 100 долларын л орлого олж байгаа хүн манайд зөндөөн. Ингэж зовж зүдрэн амь зууж байхад, амтай дарга бүхэн монголчуудыг залхуу, ажил хийдэггүй гэж доромжлох нь хэрээс хэтэрлээ. Тэгж байж, нэг өдөр амаа ардаа гартлаа алгадуулах вий дээ. Дарга нар өөрсдөө голланд өвчин гээчээн туссан бөгөөд, харин бидэнд үзүүлсэн нийгмийн халамж нь гахайн томуу гэдэг өөр өвчин юм шүү.

4. Рио Тинтогийн ажилтан “өрөө төлөхийн тулд Оюутолгойн ашиглалтыг эрчимжүүлнэ” хэмээн шууд л гэрээгээ зөрчихөө амлав
Харьд бэлэглэчихсэн хэрнээ, “Оюутолгой Монголыг аварна” гэхчилэн нэртэй, солиотой солиотой юм бичицгээгээд байх юм. 34 хувийнхаа төлбөрийг төлж чадахгүй бээцэгнэсээр байтал зүйл дуусах гэрээ хийчихээд. Манайхаас өөр улсад ийм ялт хэрэг хийсэн улс ганц секүнд эрх чөлөөтэй, гэм зэмгүй явахгүй. Эсвэл төр нь, эсвэл түмэн нь гэсгээн цээрлүүлэх байсаан.
Рио-Тинтогийн нэг ажилтан, бид Оюутолгойн ашиглалтыг маш их эрчимжүүлэх болно, учир нь 30 тэрбум долларын өрөө яаралтай барагдуулах амин чухал шаардлагатай байна гэв. Ийм улстай л хамтран ажиллах гэж байна шүү дээ. Дааж давшгүй өртэй, орох оронгүй, янз бүрийн улсуудад ажилтнууд нь баривчлагдаад, ялаа эдлээд эхэлчихсэн, дэлхийн хамгийн том гуйлгачидтай. Тэгээд ч, Оюутолгойн ашиглалтыг эрчимжүүлнэ гэдэг чинь гэрээгээ шууд зөрчиж байгаа хэрэг. 70 жил ашиглана гэчихээд, 3 жилийн дотор ч цөлмөчихөж магад.
Эх орноо худалдахын амтанд орсон дарга нар, “одоо Тавантолгойн асуудалд яаравлан орноо” гэж алгаа үрчиж, дороос нь хатгасан юм аятай, тогтож ядан өндөлзөж байна.
5000 ашигт малтмалын лиценз олгогдсон аж. 5000 эрдэнэсийн толгодыг маань буг чөтгөр дарга нар маань харийн, өөрсөд шигээ хулгайч дээрэмчдэд бэлэглэж, монголчуудыг аяганы амсар зуух хувь тавилангүй болгох “төгөлдөршлийг” хэрэгжүүлэх гэж байна.
Концессийн тухай хууль гэдэг бүр ноцтой урвалтыг хүртэл тэд бодож оллоо. Одоо тэд монголын алт баялгийг жирийн нэг газар, талбайтай адилтган, харьд түрээслүүлж, колоничлолыг гүнзгийрүүлэх гэж байна шүү дээ. Өөрсдөө тэнэг юм чинь бодож олоогүй л дээ, харийн хулгайч нар л зааж өгсөн. Төдөн га талбайг жилийн 30 зоосоор түрээсэллээ гээд л, алт баялагийг нь ямар ч ашиг хуваалцах, татвар төлбөр өгөх зүйлгүйгээр цөлмүүлэх нь ээ. Концэсс гэдгийг шууд колоничлол гэж ойлгох хэрэгтэй. Тиймээс, тэр бол колоничлолын тухай хууль юм.
Манай дарга нар харийн хулгайчдын гар хөл, бөгс бөөрийг алтаар угааж өгч байна. Амьдрах аргагүй болж Швейцарьт “харласан” монгол эмэгтэй, цагаачлалын албаныхан ирэхэд цонхоор үсэрч үхэж байна.
Миний ард түмээн, Оюутолгой бидэнд хэрэггүй юу? “Хэрэггүй ээ” гэсэн хариу сонсодвол, “Өгөөд бай, өгөөд бай” л гэж хэлмээр байна. өөр юу хэлэх вэ. Дараа нь тэгээд цонхоор үсэрцгээх л үлдэх юм гэж үү?
Гэхдээ би “Хэрэгтэй” гэсэн хариултын сонсоно гэж найдсандаа үүнийг бичсэн юм. Монголын хайрт  ард түмэндээ би хэзээд итгэж найдаж ирсэн, итгэл найдвар минь хэзээ ч бүдгэрч, бөхөж, тасрахгүй ээ.   

MMIX.X.XXIII
http://moenhbayar.blogspot.com

Saturday, October 24, 2009

"Утга зохиол, урлаг" сонинд хэвлэгдэв


"Монголын нийт зохиолчдод хандсан 12 зүйлт уриалга" маань "Утга зохиол, урлаг" сонины №20 тэргүүн нүүрэнд хэвлэгдэв. Олон зохиолч анхааралдаа авч, надад хандаж, санал бодлоо илэрхийлэв.

Та доорхи зурган дээр дарж томруулан уншина уу.



 

Монголын ПЕН-центр ТББ Дэлхийн ПЕН-клүбүүдийн холбоонд элсэв


Миний бие Монголын ПЕН-центр ТББ-ын гишүүн, уран бүтээлч нөхдийн хамт үүсгэн байгуулагчдын нэг билээ. Энэ байгууллагын маань тэргүүн Ганбат, УЗГ Мөнхжаргал маань Австрийн Линц хотноо болсон, Дэлхийн ПЕН-клүбүүдийн 76-р их хуралд амжилттай оролцлоо.


Дэлхийн ПЕН-клүбүүдийн их хуралд Монголоо төлөөлөн оролцсон 
найз, яруу найрагч Я.Мөнхжаргал маань

Тэд маань Дэлхийн ПЕН-клүбүүдийн холбоонд Монголын ПЕН-центрээ амжилттай элсүүлжээ.
Монголын зохиолчид 60-аад оноос дэлхийн уран зохиолын хамгийн нэр хүндтэй энэ байгууллагад элсэхийг чармайж иржээ. Үе үеийн зохиолчдын маань хүсэл эрмэлзэл ийнхүү биелэв. Монголын зохиолчид дэлхийн үзэг нэгтнүүдтэйгээ эрх тэгш мөр зэрэгцэн алхах боломжтой боллоо.